aman tanrım benden başkaları da varmış:))) diş yüzünden ve köpek ısırması nedeniyle iğneye ağlaya sızlaya alıştım ama kan vermek gerçekten benim için bi ütopya... umarım senin durumunda kalmam ama bi zaman gelip o da olucak diye düşünmek bile beni gerdi şu anda.
ben çocuk gibi ağlıyorum, az hastanelerden kaçmadım.. bi keresinde rapor alıcaktım, doktor kan tahlili istedi diye alamadım, dersten kaldım; kaç kere hemşirelere dedim, ben eter alıp kendim bayıltayım kendimi dedim ama olmuyomuş öyle; ve daha bir sürü şey.maceralar maceralar...
şu yaşa gelmiş ama kan grubunu bile bilmeyen, muhtemelen var olan şekerini bile ölçtüremeyen bi insan olarak tavsiyem kesinlikle yalnız gitme... o kolunu uzattığın an seni konuşturacak, sakinleştirecek komik birilerini götür yanında ve sakın ama sakın değil iğneye, hemşireye bile bakma; ne zaman iğneyi eline almış, ne zaman yanına yanaşmış, elini uzatmış sana fln... yazarken ellerim uyuşuyo walla, allah sana sabır versin (bkz:
ateistlerin korkunca allaha sığınması)