hayo'nun bahsettiği psikolojik durum çok gerçekçi. bir arkadaşımda vardı. öncelikle ben de 32 yaşında olan ve 18 yaşından 31 yaşına kadar sigara içmiş biri olduğumu hatırlatarak arkadaşımın uyguladığı bu taktiğe o dönemler çok hayranlık duyardım. ha derdim "bu çok da bağımlı değil, istediği zaman bırakabiliyor, istediği zaman içiyor, en azından benim gibi mahkumu olmamış". çünkü ben günde ortalama 1-1,5 paket içerek en güzel zamanlarımı zehirlemiştim.
ama sonra 31 yaşında -artık yaşın mistik yanından mıdır bilinmez :)- işi kafamda bitirerek, psikolojimi "kesinlikle sigara içmenin yasak ve sadece ileriki yaşları ipotek altına alan bir şey olduğu" gerçeğine hazırlayarak, tabii tüm bunları da bir iki dahiliyeci ve kardiyologun "sigarayı bırakman gerek" telkinine ekleyerek kurtuldum bu meretten.
ve onca yılın severek isteyerek alışkanlık haline getirilmiş olan o özelliğini, zihnen kendimi hazırladığımdan ne yemek sonrası, ne içki sırası ne de hüzün-neşe ikilisinde arar oldum.
yine hayo'nun dediği gibi 4000 zehirden 2-3 tanesi az olsa nolucak ama philip morris one veya kadınların içtiği o ince winner tarzı sigaralardan içersen daha az zehir alırsın sanki...
ama içme. seni de yeşilaycı yapalım. bir gün ölümlü olduğunu anladığında çok geç kalmış olmanı istemem :)
0