İnsanlari "o kadar kaba" olarak itham ederek duyuru actigi(miz) zaman ego(muz) mu sisiyor? sadece bir dokundurmaydi :)
Sorunuza gelirsek. Okudugum ve gozlemledigim kadari ile asabiyet dedigimiz sey aslinda bizlerin en ilkel zamanlarindan kalma bir davranis sekli. korku ve saldirganlik hormonlarinin dengesiyle alakali. Ozellikle erkekler, gecmisten kalan " saldir parcala avlan) durtusu ile hareket etmekte farkinda olmadan. soyle dusunelim; ilkel caglarda insanlar avlanarak yasiyorlar. Doganin en temel gudusu olan ureme icin disi bulmaya calisan erkegin guclu olmasi lazim.guclu olmasi lazim ki avlanabilsin. avlanabilsin ki bunu goren disi (hem de ne erkek, avlaniyor. benim cocuklarim oldugunda gerekli besini saglayacaktir) dusuncesi ile ciftlesiyordu. (bkz:
kadinlarda guce tapma)
Disi bulmasi gereken erkek de saldirgan olmak durumunsaydi haliyle. simdiki "modern" insanlar icin de gecerli aslinda asabiyet sayesinde disi bulan erkekler.
olayin ofke kontrolu, empati yoksunlugu, dusuncesizlik boyutlarina deginemeyecegim. sadece farkli bir pencereden bakmaya calistim...