Sokağa çıkarak, sosyal hayata karisarak ölmezsin. Aksine o sekilde yaşarsın. Herkes ölür ama herkes yaşamaz demişler. O yuzden yasamaya bak derim.

panik atak başlangıcı olabilir, mekandan çok şartlara bağlıdır. bu kaygı durumu artarak devam ederse panik atak ihtimalini göz önünde bulundurun derim.

ölümden sonrasını hiçlik değil bir belirsizlik olarak işaretlersen en azından bu dünyaya dönmüş olursun ve buranın tadını çıkarmaya bakarsın.

bir de bana yardımcı olursan nirvanaya ulaşırsın : ) www.eksiduyuru.com

LoL oyna geçer.

@aglak adam "Sokağa çıkarak, sosyal hayata karisarak ölmezsin" aksini iddia etmiyorum ki zaten?

@lunedor panik atak gelmez bana ya

@saliha bak iki oldu

@LORDS dotayı bekliyorum

@karmarulez panik atak niye gelmiyor sana? bir sebebi varsa söyle de tıpta çığır açalım panpa :)))

abi panik atak gelmez bana ya demişsin de, hani öyle panik atak bi ara çok yaygındı özellikle kadınlar arasında, ''ay bende panik atak var hemen böyle trililili oluyorum'' falan diye, hani biliyorsundur tabi de öyle bir şey değil panikatak. ben de ölümden korkuyorum, psikoloğa da gitsem pek bişey kar etmedi. panikatak başlangıcı gibi bir şey vardı geçen sene. doğru düzgün nefes alamamaya, uyuyamayıp yatarken sıçramaya falan başlamıştım. hala bilmiyorum tam olarak bu korkudan nasıl kurtulunur, ama yani bir psikoloğa görün bence. iğrenç bir şey çünkü, yıllardır çekiyorum :) geçer umarım kısa zamanda.

@lunedor endişe etmek konusunda hiç bi sıkıntım olmuyor genelde çünkü. bu son zamanlarda böyle oldu sadece.

edit: @dwyn ya geçen gece tam oldu bana işte bi geldiler böyle gece gece telefondan uyanık birilerine bulmaya çalışıyorum filan sakinleşmek için filan. ama ilk ve tektir o yani ondan beri çok ufak arada oluyo o ilki fenaydı. bi de dediğin gibi zannediyordum evet. tirilili olmak babında.

bak bende nası başladı onu anlatayım kısaca. gece oturuyorum yine evde, böyle bir bunaldım daraldım. nefes alamıyorum falan. gaz kokusu gelmeye başladı, doğalgaz'a alışık bi insan da değilim en fazla 2-3 yıldır doğalgazlı memlekette oturuyorum falan, lan dedim ölmeyelim. sonra işte titremeye falan başladım kalktım balkona çıktım rahat nefes alabilmek için, yok. en sonunda güneş falan doğarken nette online bi arkadaşı yakaladım, dedim çok fenayım geliyorum aç kollarını, gittim hemen ama vücudum seyiriyor falan. o gece evde kalsam kafayı yiyebilirdim. daha sonra da gün içinde nefes alamamaya, uykuya dalamamaya başladım işte.

hani görünürde benim de hiç bir sıkıntım sorunum yoktu, şu anda pek sorunun yoksa bile belki önceden yaşadığın bişeyler iyice birikmiş patlak vermiş olabilir. otobüs yolculuğu yapamaz oldum ölücem diye, pencerelerin altından yürürken bile lan kafama bişey düşmesin şimdi falan diyorum. depremi falan hiç sorma hele. bence gel bir psikoloğa görün sen, iyi gelirse de nasıl geçtiğini bize de anlatırsın biz de feyz alırız:) sonradan iyice boku çıkmasın, nerelere kadar yolu var kim bilir.

edit: sosyalleşmek baya iyi geliyor ama, bol bol insannarla takılmaya çalış biraz olsun kafandan atmanı sağlıyor. birden yalnız kaldıysan son zamanlarda o da sebep olmuş olabilir.

@dwyn bende o nefes alamama durumu olmadı hiç. bi de o gece dışında bahsettiğin kadar fazla bi ölüm korkusu yok. sadece alıştığımdan çok daha fazla.

ya bi de işte yaz geldi ya hiç dışarı çıkasım yok kalabalık sevmiyorum zaten yazın iyice doluşuyorlar sokağa. iki hafta boyunca skype/telefon dışında kimseyle yüz yüze diyalog kurmadığımı bilirim. anlamadığım kısım bu durum hep mevcuttu bende onlar nasıl buna sebep olmuş olabilir ki?

bende de tam tersi olumsuzluk korkusu var. olumden cok dondum ve acaba tanidigim herkes olup de geriye hep ben kalsam nasil olurdu diye dusunuyorum. hayat garip, tabutlar falan...