seninkinin "aşk" değil, takıntı olduğunu, affet ama psikolojik bir dengesizlik olduğunu düşünebiliriz. evet "git konuş" ama başka biriler ile konuş. birkaç seneye normalleşmeyi başarırsan, yaktığın üç sene için pişmanlık duyacaksın. en güzel zamanlarını yoktan yere harcadığın için. bu gerçeği ne kadar erken kabul edersen, hayatını o kadar az ziyan edersin. kaldı ki, kimse senin üç sene önce bıraktığın kişi değildir. mecazen de olsa, şunu kabullenmek lazım, o sevdiğin kişi öldü, dünyada öyle biri yok. kabullenmesi güç tabii, kabullenmemesi de sadistik bir keyif veriyor, idealist olduğunu sanıyorsun. ama değilsin. sadece takıntı haline getirmişsin. yaz gelmiş, ortalık hatundan geçilmiyor, kaçını tanıdın da 1 tanesi içi 3 seneni heba etmeyi makul görüyorsun? sen hayata yeni bir şans vermezsen hayat da sana yeni bir şans vermeyecektir. unutmak'tan kasıt, varlığını, telefon numarasını, adını unutmak değil. geleceğini onunla geçireceğin rüyasını unutman lazım. güzide hatıraların seninle kalsın. tedavülden kalkmış para gibi artık bi işe yaramıyorlar. sadece hatıra olarak kalsınlar, seni değiştiren, sana değer katan hatıralar. bu hatıraların yeni maceralarında oldukça işine yarayacak. özet olarak;
Durmak Yok, Yola Devam!
0