(bkz: dostlar romalilar)

jul ceaser dan kalma aliskanlik, antonius da boyle duyuru acarmis eskiden

kimi moderatörler (gerrain, kays el mecnun falan) olan biten duyurularına böyle başlardı. ben ilk orda gördüm.

bana da oldukça itici geliyo.
yakınlardan bişey olsa (osmanlılar, endülüsler vb) daha sempatik olacak sanki.

(bkz: yurttaslarim romalilar)

çok hoş bir geyik bence.

bir anlamı veya kaynağı yok. bence sempatik duruyor. ben de bazı bazı sevgili fikirtepeliler diye başlıyorum.

romalilardan yola çıkmış bir hitap geyiği diyelim o zaman :) herkes kafasına göre takılıyor.
değil mi sayın mezopotamyalılar?
:)

kim cikarttiysa bunu; sahsen gicik oluyorum.

çıkartanı dövelim olsun bitsin.hatta kullananıda dövelim..

senin için merhaba arkadaslar diye baslamak nasıl sıradan veya olağansa onlar içinde sayın romalılar normaldir diye dusunuyorum.
saygılar romalılar..

sayın çinçinliler.
ben kahveden adam topluyorum muhalifliğimden adam dövecek olanları dövecem. hey allaam, kime nasıl hitap edeceğini bile beğenmiyonuz ya ek$imikler, dumurum.
(ek$i sözlük abi falan olsa çok fena olurdu ha, onu giyme bunla konu$madan ziyade artık nefes alıp vermene bile karı$ırdı...)

bu da, bir genel kültür birikiminin sonucudur.
adam, öyle bir hitap olduğunu biliyor ki, kullanıyor.
türkiye'de, kim "netekim" dese, iyi kötü kime gönderme yaptığı anlaşılır.
bunun gibi.
tarihe geçmiş birtakım ifadeler, deyişler, söylevler, hitaplar, son sözler vardır. siz de bildiğiniz hitapları kullanın, biz de onları yadırgamayalım.

cedilla, I presume.

sheakespeare'in en büyük tiradlarından birinin marcus antonius'un sezarın cenazesinde okuduğu tiradın girişinden çıkmıştır bu. muazzam bir tiraddır. tek tek cümle cümle okuyup incelemeye doyamaz insan.
tatlı cocuk'un entrysinden copy paste ile:

dostlar, romalılar, yurttaşlar, dinleyin;
ben caesar’ı gömmeğe geldim, övmeye değil.
insanın ettiği kötülük yaşar ardından,
iyilikleriyse toprağa girer kemikleriyle.
bırakın, öyle olsun caesar için de.
soylu brutus muhteris dedi caesar için:
öyle idiyse, ağır bir suç bu,
ve caesar bütün ağırlığıyla ödedi suçunu.
burada brutus ve ötekilerinin izniyle
(çünkü brutus şerefli bir insandır,
ötekiler de öyle, hep şerefli insanlardır)
konuşmaya geldim caesar’ın cenazesinde.
dostumdu; vefalı ve dürüsttü bana karsı;
ama brutus muhterisdi diyor:
brutus şerefli bir insandır.
caesar nice esirler getirdi roma’ya,
fidyeleriyle devlet hazineleri doldu:
bundan ötürü mü muhteris göründü caesar?
fakirler ağlayınca gözleri yaşarırdı;
bir muhteris daha katı yürekli olsa gerek,
ama brutus muhterisdi diyor,
brutus’sa şerefli bir insandır.
geçen bayram hepiniz gördünüz,
krallık tacını üç kez sundum ona,
üçünde de almadı. ihtiras denir mi buna?
ama brutus muhterisdi, diyor;
brutus’sa şerefli bir insandır, şüphesiz.
ben brutus’a karşı konuşmuyorum, hayır;
bildiğim kadarını söylüyorum yalnız.
hep sevdiniz onu bir zamanlar,
boşuna da değildi, elbet sevginiz;
sonra ne oldu da yanmıyorsunuz ölümüne?
ey düşünce, yırtıcı hayvanlar arasına kaçmışsın;
insanlar yitirmiş akıllarını... bağışlayın beni;
yüreğim şurada şimdi, caesar’ın tabutunda:
konuşamam dönünceye kadar bana.