olsun, ama ya çok zengin olsun ya da seninle aynı durumda olsun. ortası olmasın. benim durumum ortalama mesela. erkek arkadaşımın çok kötü. beraberliğimizin başından beri zaten kendi masrafımı ödemekle beraber, onunkilerin de yarısını ödüyorum. ilişki bütçesinin üçte ikisi falan benden çıkıyor. çok param olsa hepsini ben ödeyeyim yani, hiç önemli değil, ama o kadar da durumum yok maalesef. bir de üstüne, önceden kendim rahat rahat gidip oturabildiğim mekanlara, şu an hesabı ben ödeyecek dahi olsam oturamıyorum, çünkü hesabı ona ödetsem parası yok, kendim ödesem o kötü hissediyor. zor oluyor yani. ya da bir kıyafet dükkanına girmeye çekiniyorum onun yanında, alacağım hiçbir şeyi onun yanındayken almıyorum... kontörlerini bile ben alıyorum ya, çünkü ben almazsam o da almıyor ve bir msj atacak kontörü bile olmuyor.
bir de arada "sana çiçek alırdım, ama yolda hiç çiçekçi görmedim." ya da "x arkadaşın çok kafa çocuk ya, ona bir bira ısmarlayayım." falan diye konuşuyor, "sen bana bir bira ısmarlayabiliyor musun bakalım?" diyesim geliyor, demiyorum tabi, hayvanlığın lüzumu yok. ilk başta önemsemiyordum, ama bunlar biriktikçe sinirim bozulmaya başladı. ne zamandır biriktirdiğim param da erimeye başladı. hindistan'a, mısır'a gidecektim ben o parayla. ayrılacağım sanırım. (kız tarafıyım ben bu arada.) bu yüzden ya seninle aynı durumda biriyle çık ya da çok parası olan, yani maddi olarak yük olmayacağın biriyle çık derim.
0