6 aydır açılamamaktan, beklemekten yakınan bir kız olarak cevaplıyorum; pasifleştiriliyoruz.
çok düşündüm gidip şöyle desem, böyle muhabbet kursam, en son gidip zart diye yüzüne söylemeyi bile düşündüm. beynimde devamlı ihtimaller ihtimaller... ya şöyle olursa, ya beni hafif, kaşar sanarsa, ya gözünde alçalırsam vs
erkeklerde de böyle olduğuna inanıyorum. kız adım atınca erkeğin gözündeki o "ulaşılmazlık" seviyesi alçalıyor ve "nasılsa cepte" anlayışı başlıyor. işte bu yüzden pasifiz, pasifim.
0