hangi şekilde olursa olsun başkasının hakkını yiyen kötüdür.

kötü insan yoktur. yanlış insan vardır, ama onun yanlışlığı da sana özeldir. yani bi adamın cinayet işlemesi senin için "kötü"dür -aslında yanlıştır.- ama bi başka adam der ki "karşısındaki hakketmiş kardeşim o da öyle yapmasaydı öldürmezdi" falan gibisinden.

yani kötülük gibi bi yargım yok, yanlışlık var ama bunun bana özel bi düşünce olduğunu biliyorum. ya çok karışık anlattım ama bunun gibi bişey.

çok düşündüm . kötülüğün tanımını yapamadım .

otobüste yer vermeyen insan

işin özünde kötülük diye bir şey yoktur. iyilik-kötülük, doğru-yanlış vs. bunlar insanların kendilerinin türetmiş oldukları yapay kavramlar. hatta kötü diye birşeyin gerçekten varolmadığını da şöyle ispatlamaya çalışayım; mesela bir kültürde çok kötü olarak adlandırılabilen bir şey, başka kültürde çok çok iyi olarak varsayılabiliyor.. şimdi aklıma gelen örneği, kurban kesmek mesela. müslümanlarda çok çok iyi bir şey bu değilmi? oysaki başka bir kültürde kötülüğün belkide en saf örneği. iylik içinde bu şekilde düşünülebilir.

kültürler dedim ama, olay aslında bireyden bireye göre bile değişiyor. şimdi her bireye göre değişebilen bir şey gerçekten varmıdır? o halde iyi-kötü diye bir şey yok.. bu işin en derin kısmıydı

bir de şu şekilde düşünelim;

2 kişi var.
a kişisi: dedikodu, küstahlık, kibirlilik gibi durumları yapan birisi. hatta bunların hepsini karıştırıp ortaya ateşli bir şekilde bir şey çıkartarak yapan, toplumun "en kötü" diye varsaydığı bir birey.

b kişisi ise: yukardaki bireyin yaptığı şeylerin hiçbirini yapmaya gerek duymadan 1. örnekteki insanın yaşadığı hayattan çok daha fazla haz alarak ve çok daha az şeye ihtiyaç duyarak yaşayan insan.

şimdi a kişisi kötüdür. b kişisi iyidir. şeklinde bir sonuç çıkyor ortaya. oysaki yanlış bi sonuç bu. çıkartılması gereken sonuç şu olmalı; a kişisi, henüz gelişim aşamasında olan, hata yapan, sürekli hatalarına devam eden bir kişi ve büyüyen bir birey. en güzel terimiyle adlandırmak gerekirse "ilkel" birisi.

b kişisi ise, aynı şeyleri (kibirlilik, küstahlık vs. vs) yaparak, bunların anlamsızlığını görüp, yapmaktan vazgeçmiş, nitelikli, gelişkin bir kişi. en güzel terimiyle "çağdaş" birisi.

burada göstermeye çalıştığım, iyi yada kötü'nün varolmadığıydı.

şu soru akla gelebilir: e herkes böyle çirkin şeyler yaparak mı gelecek o güzel insan olma noktasına ?

-hayır. çünkü kişi bunları kendi kendine öğrenmeye kalktığında bu uzun ve başarısızlıkla sonuçlanma olasılığı yüksek bi uğraş olmaktadır. bireyin ailesidir ona o nitelikleri göstermesi gereken. göstermek dediğimiz burada, öyle sözle olan şeyler değil tabi. bizzat model olması gerekmektedir.

samimi olmayan insandır, kandıran insandır.
hırsızlık haklı olabilir; ancak cinayet, tecavüz direkt kötülüktür.
yani bir diğerine zarar vermediğin sürece kötü insan olamazsın (diğerleri için).
yalnız bir de kendine kötü olmak var, o da kendine fiziksel ve psikolojik/duygusal zarar vermekle oluyor.

kötülük bence insanın kendine yakışmayanı giymesidir.

bence, etik olmayan şey kötüdür.

Bana yapılmasını istemediğimdir.

Apartmanın girişine yazı asmışlar "bugün şu saatler arası su kesilecek" diye. Annemin ertes günü misafiri vardı. Evde kesin temizlik yapılacak. İşe gider gitmez aradım söyledim. İş arkadaşım "sana ne yahu, kendi sorunu" dedi. Kötü işte, bildiğin kötü!

başka insanların temel hak ve özgürlüklerini engellemek kötülüktür.

"Zayıflıktan doğan herşey" demiş Nietzsche. bencede öyle.