Ekşi Duyuru

geçen sene bu zamanlar gördüğüm bir kızın peşinden aylarca koşmuştum. bildiğiniz üzere bu süreçte, hoşlandığımız kişiyi gözümüzde büyüttükçe büyütürüz, tabulaştırırız filan. bana da aynından olmuştu. kızla nihayetinde sevgili olduk. daha uygun bir tabirle kısa bir süreliğine takıldık. lakin gördüm ki hiç de beklediğim gibi biri değilmişmiş. sahte, sevimsiz, ukala bir şeymiş meğer. onun bu hali ve benim isteksizliğim bir araya gelince beklenen gerçekleşti ve ayrıldık hemen. aklıma takılır bir süre, sonra unuturum diye düşünüyordum ki.. hiç de öyle olmadı ya. aksine "öeeh, iyi ki kurtulmuşum şundan." diye düşünüyorum şu an için bile.

yalnız ayrılmamızın ardından karşı cinse verdiğim değerde dramatik bir düşme gerçekleşti. bunu ilk başta arkadaşım olan kızlar bana söylediler, o sıralar fazla takmadım ama.. şimdi bir dönüp baktım da neler yapmışım şu zamana kadar diye.. ailesiyle benim ailemin çok yakın dost oldukları, çocukluğumdan beri tanıdığım, benden beş yaş büyük bir kızla yatmanın eşiğine gelip son anda aklımda bir şeyin çakması sonucu geri vites yapmam, kızı öylecene ortada bırakmam, sonradan konuyla alakalı hiçbir açıklamada bulunmamam.. nişanlanmak üzere olan biriyle beraber olmam (burada pek hatam yok, o benden saklamıştı..) beni başka kızla, acaba tavlayabilecek miyim diye saçma bir merakla, onunla ilgileniyormuşum gibi yapmam; bunu başardıktan sonra ise yine hiçbir şey olmamış gibi davranmam, sonrasında kızın beni gerçekten sevmiş olduğunu anlamam.. yakın bir arkadaşımla birlikte olmam ve yine konuyla ilgili bir daha hiç konuşmamam (burada karşılıklı bir umursamazlık olduğu için fazla kafaya takmadım aslında, ama eski ben böyle bir şey yapmazdı yine de..)

tüm bu yaptıklarım için pişmanlık duyuyorum şu an fazlasıyla. birinden gerçekten hoşlansam da ona nasıl davranacağımı bildiğimden hiç yaklaşmıyorum bile artık. bende mi bir sorun var, yerimde kim olsa aynı şeyleri mi yapardı, eskiden mi fazla duyarlıydım? fikirlerinizi bekliyorum, teşekkürler şimdiden.