lostinside
cok kötü durumdayım duyuru ahalisi. baya da uzun yazacagım , okuyan/okumayan sagolsun.bana bi akıl verin, çünkü benimki uzun süreli bi tatile çıktı. aklımda sürekli hayatımla napıcam sorusu dönüp duruyor. 24 yasımı bitirdim, 2012'ye girdik gireceğiz ben 25 olacagım. okulu 2 sene uzatmayla temmuzda b
cok kötü durumdayım duyuru ahalisi. baya da uzun yazacagım , okuyan/okumayan sagolsun.
bana bi akıl verin, çünkü benimki uzun süreli bi tatile çıktı. aklımda sürekli hayatımla napıcam sorusu dönüp duruyor. 24 yasımı bitirdim, 2012'ye girdik gireceğiz ben 25 olacagım. okulu 2 sene uzatmayla temmuzda bitirdim. dedim ki yerim böyle işi, hemen iş aramaya baslamadım. simdi 2 aydır aktif iş arıyorum ama bi haber yok. yani net hesapla ben 2.5 yıl kaybetmiş oldum. ama hangi kıstasa göre tartısılır tabi. mal gibi bir lise hayatı, peşinden en yuksek puanlılardan bi okul/bölüm, üniversite hayatı isteklerime göre mal gibi. yani ülke gündemini yakından takip ettim, kültür-sanat olaylarını takip ettim ama hep bu seviyede kaldı. hiç bi olaya dahil olamadım, hayvan gibi agır bi bölümde okumam, baştan salmam ve en önemlisi okulu bitirmem gerektiğine duydugum batıl-ya da toplum baskılı inanç diyelim. sinemayla ilgili bişeyler yapmak cok isterdim sadece takipçi kaldım. müziğin belli bir alanı ilgimi çok cekiyor orda da aynısı. neydi sebep, sanat yapıcaksan da önce okulu bitir, hep bişeylerden kork, hep yanlış yapmaktan kork. üniversitede cok iyi arkadaslıklarım oldu, hem mental hem manen doyuma ulastıgım. ama hiç duygusal bişey yaşamadım. arada platonik 1-2 heyecan, 1-2 yüksek seviyede kurlaşma o kadar. demiştim di mi, lise hayatım tamamen mal gibi geçti. benle duygusal bi yakınlık kurmak isteğinde bulunan bi karsı cins de olmadı. bazen düşünüyorum cok mu çirkinim diye, ama çirkin de olsam illa bu kadar yılda bişey olurdu. bir erkek arkadasım demişti ki, sen çok iddialısın-fikir kafa bazında- sana hiçbir erkek yaklaşmaz bu yuzden. daha iyisini de düşünsen/bilsen çok çaktırma diye bi yorumda bulunmustu. buna inanmak gururumu tamir edecek olsa da pek mantıklı bulmuyorum acıkcası. cunku her anlayıs seviyesinde insan var etrafımda. tanıdıgım insanın haddi hesabı yok. ha ben istiyor muyum duygusal bişeyler yasıyayım, hayallerde belki evet ama günlük hayatımda aklım almıyor. bu yıllar boyu, ailede de ufak-tefek ya da buyuk hep beni huzursuz eden bişeyler oldugu için enerjimi onlara verdim. her tatilde yanlarına geldim, sürekli ben onların ebeveyni gibi kontrol ettim.
sonuc olarak, benim hissettiğim hayatımın ellerimin arasından kayıp gittiği, bunun allah tarafından bi isyan gibi algılanması en büyük korkum ama iş öyle değil. sadece neden yıllar kaybettiğime yanmıyorum ben, neden istediklerimi yapamadım diyorum. şu anda 25 yasına girmiş, belli bir anlayış/düşünce seviyesinde ama sanki bir ruh gibi bu güne gelmiş, yıllarını dolduramamış, elinde sadece iyi bir etiketi olan bi insanım. bundan sonra napabilirim, iş bulamıyorum bayadır, bunda 2 yıl uzatmamın mı etkisi var bilemiyorum-cunku guya benim durumumdaki birinin anında işe girmesi lazım. iş bulsam ne olacak, kurumsal firmada kurumsal orospuluklarla mı ugrasıcam. sanat ne olacak, yaşayamadıgım duygular nolucak? ben bu saatten sonra hayatımın iplerini elime alabilir miyim, şu ellerimin arasından kayıp giden hayatım psikolojisinden çıkabilir miyim?
bana bi akıl verin, çünkü benimki uzun süreli bi tatile çıktı. aklımda sürekli hayatımla napıcam sorusu dönüp duruyor. 24 yasımı bitirdim, 2012'ye girdik gireceğiz ben 25 olacagım. okulu 2 sene uzatmayla temmuzda bitirdim. dedim ki yerim böyle işi, hemen iş aramaya baslamadım. simdi 2 aydır aktif iş arıyorum ama bi haber yok. yani net hesapla ben 2.5 yıl kaybetmiş oldum. ama hangi kıstasa göre tartısılır tabi. mal gibi bir lise hayatı, peşinden en yuksek puanlılardan bi okul/bölüm, üniversite hayatı isteklerime göre mal gibi. yani ülke gündemini yakından takip ettim, kültür-sanat olaylarını takip ettim ama hep bu seviyede kaldı. hiç bi olaya dahil olamadım, hayvan gibi agır bi bölümde okumam, baştan salmam ve en önemlisi okulu bitirmem gerektiğine duydugum batıl-ya da toplum baskılı inanç diyelim. sinemayla ilgili bişeyler yapmak cok isterdim sadece takipçi kaldım. müziğin belli bir alanı ilgimi çok cekiyor orda da aynısı. neydi sebep, sanat yapıcaksan da önce okulu bitir, hep bişeylerden kork, hep yanlış yapmaktan kork. üniversitede cok iyi arkadaslıklarım oldu, hem mental hem manen doyuma ulastıgım. ama hiç duygusal bişey yaşamadım. arada platonik 1-2 heyecan, 1-2 yüksek seviyede kurlaşma o kadar. demiştim di mi, lise hayatım tamamen mal gibi geçti. benle duygusal bi yakınlık kurmak isteğinde bulunan bi karsı cins de olmadı. bazen düşünüyorum cok mu çirkinim diye, ama çirkin de olsam illa bu kadar yılda bişey olurdu. bir erkek arkadasım demişti ki, sen çok iddialısın-fikir kafa bazında- sana hiçbir erkek yaklaşmaz bu yuzden. daha iyisini de düşünsen/bilsen çok çaktırma diye bi yorumda bulunmustu. buna inanmak gururumu tamir edecek olsa da pek mantıklı bulmuyorum acıkcası. cunku her anlayıs seviyesinde insan var etrafımda. tanıdıgım insanın haddi hesabı yok. ha ben istiyor muyum duygusal bişeyler yasıyayım, hayallerde belki evet ama günlük hayatımda aklım almıyor. bu yıllar boyu, ailede de ufak-tefek ya da buyuk hep beni huzursuz eden bişeyler oldugu için enerjimi onlara verdim. her tatilde yanlarına geldim, sürekli ben onların ebeveyni gibi kontrol ettim.
sonuc olarak, benim hissettiğim hayatımın ellerimin arasından kayıp gittiği, bunun allah tarafından bi isyan gibi algılanması en büyük korkum ama iş öyle değil. sadece neden yıllar kaybettiğime yanmıyorum ben, neden istediklerimi yapamadım diyorum. şu anda 25 yasına girmiş, belli bir anlayış/düşünce seviyesinde ama sanki bir ruh gibi bu güne gelmiş, yıllarını dolduramamış, elinde sadece iyi bir etiketi olan bi insanım. bundan sonra napabilirim, iş bulamıyorum bayadır, bunda 2 yıl uzatmamın mı etkisi var bilemiyorum-cunku guya benim durumumdaki birinin anında işe girmesi lazım. iş bulsam ne olacak, kurumsal firmada kurumsal orospuluklarla mı ugrasıcam. sanat ne olacak, yaşayamadıgım duygular nolucak? ben bu saatten sonra hayatımın iplerini elime alabilir miyim, şu ellerimin arasından kayıp giden hayatım psikolojisinden çıkabilir miyim?
0
dünya üzerinde iş hayatına başlamak için ortalama yaş 25.
bir erkek 22-23 yaşında okulu bitiriyor.
belki bir yıl askerlik için bekliyorlar.
bir yıla yakın geldi gittisi psikolojisi evrağı boku püsürü derken bir yıla yakın süre askerliğe gidiyor.
bir yılda iş arıyorlar belki bulabilirlerse...
düz hesap 25 hayata başlamak için iyi yaş,
şu an iş hayatı bende yeni işsiz kalmış biri olarak diyebilirim ki SUCK yada FUCK.
o kadar büyük bir ekonomiyiz, asıp kesiyoruz, middle east in hakimi biziz filan havaları fakat bir deprem de ne bok olduğumuz ortaya cıkıyor.
neyse konuya donelim iş bulmak cidden zor hele tecrube yoksa cok kucuk adımlarla baslayin derim.staj filan bile olur su donemde bos kalmamak icin...
bir erkek 22-23 yaşında okulu bitiriyor.
belki bir yıl askerlik için bekliyorlar.
bir yıla yakın geldi gittisi psikolojisi evrağı boku püsürü derken bir yıla yakın süre askerliğe gidiyor.
bir yılda iş arıyorlar belki bulabilirlerse...
düz hesap 25 hayata başlamak için iyi yaş,
şu an iş hayatı bende yeni işsiz kalmış biri olarak diyebilirim ki SUCK yada FUCK.
o kadar büyük bir ekonomiyiz, asıp kesiyoruz, middle east in hakimi biziz filan havaları fakat bir deprem de ne bok olduğumuz ortaya cıkıyor.
neyse konuya donelim iş bulmak cidden zor hele tecrube yoksa cok kucuk adımlarla baslayin derim.staj filan bile olur su donemde bos kalmamak icin...
0
okumadım ama her zaman her şeyi siktir edip sıfırdan yepisyeni bir hayat kurman mümkündür.
0
sezen aksu sizin için söylüyor
Zaman sadece birazcık zaman
Geçici bu öfke bu hırs bu intikam
Zaman sadece birazcık zaman
Geçici bu öfke bu hırs bu intikam
0
evet cidden gören korkar okumak için :p bence bir kere hayatının ellerinin arasından kaçıp gittiği yok bir kere bu moddan bi'an önce çıkmalısın dediğine göre etiket yapmışsın bu zamana kadar ve yaşadığımız ülke şartlarında iş bulmak cidden zor ama sonunda hak ettiğin işi bulacağına inan kimse bu dolulukla boşta kalmaz tanıdıklarına söyle kulakları delik olsun güzel bir cv ver sağa sola bulursun.. ikili ilişkilerine gelince evet orda biraz eksik kalmışsın ama ben çok yaşadım bu sosyalliği ve ayarını kaçırıp akademik olarak çok büyük bir tatminsizlik yaşıyorum.ben eğlenceyi fazla kaçırmış sen çalışmayı fazla kaçırıp sosyalliği ikinci plana atmışsın ama senin gibi olmak isterdim arkadaşım iyi bir durumdasın sıkma canını herşey düzelir şu an için önerim iş bulmaya odaklan o arada moralini yüksek tut en iyisi olur hakkında umarım bol şanslar ...
0
@anonimyususer, yani tesekkur ederim cevap verdiğin ama keşke okusaydın da yorum yapsaydın daha mutlu olurdum. zira zaten aynı noktadan bakıyoruz.
0
hiçbirşey için geç kalmış sayılmazsınız.yaşınız 25.bu yaşadıklarınız iş bulma stresi bence.iş aramak böyle bişeydir, aynı şeyleri ben de yaşadım.2-3 ay hiç teklif gelmedi sonra aynı anda birden çok iş fırsatı geldi önüme.bende birisini seçtim.sonra 1 ay çalıştım istifa ettim daha iyi bi yere geçtim vs.aramaya devam edip mümkün oldugunca ümidinizi kaybetmeyin.sinema ya da müzikle de ilgilenebilirsiniz.bunların hiçbirisi işinizle,ihtisasınızla,ailenizle ilgili değil.özel zevkleriniz sonuçta.okulu 2 yıl uzatmanın suçluluk duygusu var üzerinizde.o kadar sıkmayın kendinizi herşey düzelir.
0
Ben okumuyorum.Ama sikimden bir bölüm okumayı planlıyorum yinede herifim sizden yaşça küçücüğüm hayatımı yaşıyorum bu yaşlarım bir daha gelmeyeceğini bilerek yaşıyorum 30 yaşımda ölsem benim için problem değil
0
hepsini okudum. inan senin gibi bir sürü insan var, yani sorun sende değil, bu eğitim/eğitilim sisteminde aslında. sana tavsiyem, şimdiye kadar yapmamışsın ama bu saatten sonra hatta saat 23.38'den itibaren artık ''anı yaşa''! ne çok ilerisini düşünüp kendini yorma ne de geçmişe bakıp pişman olma. an bu andır. bunu kendine felsefe edinebilirsen senin hayatın daha iyi olacak emin ol. aşk meşk olaylarında ise: aşık olmak sana çok yarayacaktır diye düşünüyorum. çünkü aşk insanı hayata fena bağlar. bunun için de Allah'a dua et sürekli ve algılarını açarak etrafını izle, etrafından kopma. Eminim ilgisini çekmiş olduğun bir sürü adam vardır..
0
sonuna kadar oudum. EVET senbu saatten sonra hayatının iplerini eline alabilir, EVET şu ellerinin arasından kayıp giden hayatın psikolojisinden çıkabilirsin. ZAMANLA..
endiliğinden olmuş gibi gelecek sana...
endiliğinden olmuş gibi gelecek sana...
0
okudum, e bişey yokmuş ki zaten? ben olsam şöyle yaparım:
nasıl olsa bir iş bulacaksın. bütün zamanını sömürmeyecek cinsten olması dışında pek ince eleme. mesai dışında kalan bütün vaktini de ilgilendiğin sanat sepetin eğitimine ayır. geçmişte yaşamadıklarını düşünme, şu anda neler yapabileceğini düşün.
nasıl olsa bir iş bulacaksın. bütün zamanını sömürmeyecek cinsten olması dışında pek ince eleme. mesai dışında kalan bütün vaktini de ilgilendiğin sanat sepetin eğitimine ayır. geçmişte yaşamadıklarını düşünme, şu anda neler yapabileceğini düşün.
0
daha hiç çalışmamışsın. daha çalışacaksın, amatörlüğünden dolayı yetersiz hissedecek yaptığın işten (mesleğinden değil) nefret edeceksin daha, daha işini sevmeye başlayacaksın, büyümeyi reddedeceksin en önemlisi. ve, daha büyüyeceksin. reddetmeyi bıraktıkça daha da büyüyeceksin. ve büyümek, iyi gelecek.
her şey güzel olacak, kelebek-çiçek-böcek, böyle ciddi ciddi yazdım ya, tebrig ediyorum kendimi:)
her şey güzel olacak, kelebek-çiçek-böcek, böyle ciddi ciddi yazdım ya, tebrig ediyorum kendimi:)
0
inanmazsın. ilk başlarda okurken kendi hayatımın kısa bir özeti gibi geldi yazdıkların.
sana tavsiyem yalnız olmadığının bilincine var, mal gibi yaşamadım mal gibi bir eğitim gördün eyvallah ama bu da senden kaynaklı değil tamamen eğitim sisteminin dayattığı şeyler.
yapabileceğin tek şey geleceği bu kadar hapis altına alıp düşünce bazında bu kadar kendini bağlama. sakin ol. haftalık - aylık planlarla hayatının keyfini çıkar. bittiği zaman ise bir bir kapıların yüzüne açılacağını farkedeceksin, açılmasa da siktir et! önünde bir ton fırsat olacak. senden kişisel ricam o aklını koru ki, bu türden fırsatlar önüne çıktıkça doğru kararlar vermek daha kolay olsun.
sana tavsiyem yalnız olmadığının bilincine var, mal gibi yaşamadım mal gibi bir eğitim gördün eyvallah ama bu da senden kaynaklı değil tamamen eğitim sisteminin dayattığı şeyler.
yapabileceğin tek şey geleceği bu kadar hapis altına alıp düşünce bazında bu kadar kendini bağlama. sakin ol. haftalık - aylık planlarla hayatının keyfini çıkar. bittiği zaman ise bir bir kapıların yüzüne açılacağını farkedeceksin, açılmasa da siktir et! önünde bir ton fırsat olacak. senden kişisel ricam o aklını koru ki, bu türden fırsatlar önüne çıktıkça doğru kararlar vermek daha kolay olsun.
0
hi. yazdıklarını sıkıntıdan okudum. okumam sandım ama okudum. önce kendimi anlatayım. senin "boş yere durdum ben aktı gitti" dediğin yaşlarda ben köpek gibi çalıştım, yurtdışı master, çalış didin iş bul kariyer yap hesabı derken 25 yaşında göt gibi ortada kaldım çünkü okul bitmişti. sonra ne olduysa türkiye'ye dönünce oldu.
gelelim genelde erkeklerde görülen 30 yaş depresyonunun sizde neden vuku bulduğuna. efendim büyüyorsunuz. bu kadar. okuma/öğrenme devreleri bitip iş hayatına atılmışsınız. kişisel görüşünüz geç kaldığınız yönünde ama yanılıyorsunuz. türkiye gerçeği; sizin bir yol göstereniniz yok. aklına fikrine güvendiğiniz bir büyüğünüzü/hocanızı bu işe katın. aktif olun. etrafa isteklerinizi söyleyin. emin olun hayattan beklentileriniz, istekleriniz o hayatı yönlendirecektir. anladığım kadarıyla kadınsınız ve bu türkiye'de 1-0 önde başlamaktır hayata. ancak işe girdikten sonra 3-0 mağlubiyettir orasına girmiyorum. ben müzisyenim. ofis hayatını bilmem. sevgilim anlatıyor. rezillik belli. bu kadarını okuduysan sonra devam edeyim.
gelelim genelde erkeklerde görülen 30 yaş depresyonunun sizde neden vuku bulduğuna. efendim büyüyorsunuz. bu kadar. okuma/öğrenme devreleri bitip iş hayatına atılmışsınız. kişisel görüşünüz geç kaldığınız yönünde ama yanılıyorsunuz. türkiye gerçeği; sizin bir yol göstereniniz yok. aklına fikrine güvendiğiniz bir büyüğünüzü/hocanızı bu işe katın. aktif olun. etrafa isteklerinizi söyleyin. emin olun hayattan beklentileriniz, istekleriniz o hayatı yönlendirecektir. anladığım kadarıyla kadınsınız ve bu türkiye'de 1-0 önde başlamaktır hayata. ancak işe girdikten sonra 3-0 mağlubiyettir orasına girmiyorum. ben müzisyenim. ofis hayatını bilmem. sevgilim anlatıyor. rezillik belli. bu kadarını okuduysan sonra devam edeyim.
0
@herospower, cok haklısın bi mentora hep ihtiyac duydum ama hiç bulamadım. tv.de tenis maçlarını, kış sporlarını ya da bi klasik müzik konserini izlerken hep dusundum ki, neden bizde böyle bir bilinç yoktu. hep ezbere gittik, oku-meslegin olsun-yap. cok fazla şey yapmak istiyorum, hem de iyi yapmak istiyorum sorun biraz da bu zaten. ofise tıkılayım da kazandıgım paranın 3-5 kurusunu kendimi iyi hissettirecek sterilize hobilere ayırayım değil benim olayım.
0
bir sürü şey yazmıştım ancak sildim. size şunu sormalıyım: ayrıca "siz"den sıkıldım bende 27 yaşındayım. yanlış bir meslek/okul seçtiğini mi düşünüyorsun?
0
