selam aşk böcekleri, -------- insanların genellikle bir "sevgili " aradığıinsanların aradığı genellikle sadece "sevgili". yani çiftler, şu an birlikte oldukları kişi ile sevgili olmasalardı, bu kişiler başka kimseler ile sevgili olacaklardı. böyle bir durumda insan kendini özel hissedebilir mi gerçe
selam aşk böcekleri,
-------
- insanların genellikle bir "sevgili " aradığı
insanların aradığı genellikle sadece "sevgili". yani çiftler, şu an birlikte oldukları kişi ile sevgili olmasalardı, bu kişiler başka kimseler ile sevgili olacaklardı. böyle bir durumda insan kendini özel hissedebilir mi gerçekten? belki hissedebilir. ama kabul edilmesi gereken bir gerçek var. kim sevgilisi için "onunla tanışmamış olsam hayatımda şu an birisi olmazdı" diyebiliyor? çiftler için konuşmak gerekirse, şu an bu kişiler sevgilileri ile birlikte olmasalardı, sevgililerinin muhtemelen başka bir sevgilisi olacaktı. insanların aradığı bir "sevgili". sadece "sevgili". yani burada kimin sevgili olduğunun büyük önemi yok.
---------
(bkz:
#26325649) nolu entryde de görüldüğü gibi yukarıda alıntı yaptığım yer çok zoruma gidiyor. bir insanın birisi ile birlikte olması gerçekten güzel ama ben olmasaydım başka biri ile sevgili olacağı düşüncesi insanı gerçekten sıradan hissettiriyor. ya da benimle yaşadığı şeyleri benden önce bir başkası ile yaşamış olmasını düşünmek kötü hissettiriyor. empati kuruyorum ve bunları karşı tarafın da düşünebileceğini düşünüyorum ama zaten kaç milyar insanın olduğu dünyada neden sevdiğimiz aşık olduğumuz insan için gerçekten özel yaratılmıyoruz? mesela bir yerde yürüyorsun ve karşına birisi çıkıyor aynı anda ikiniz de kilitleniyor kalıyorusunuz. her şey böyle olsa güzel olmaz mıydı? bu son bahsettiğin aşk diyeceksiniz belki ama ben aşktan daha fazla ve yoğun olan ve hiç bitmeyen bir şeyin olabilmesinden bahsediyorum.
neden böyle bir duygu yok? neden insanın doğası böyle?