eksikullanici
Farklı bir bakış açısı yardımcı olabilir;Sorun şu, hiçbir şeye devam edemiyorum. Okula gidemiyorum. Dışarı çıkamıyorum. Her gün yarın okula gideceğim diye düşünüyorum ama ertesi gün yine gidemiyorum. Okulda her şeyin bana çok yabancı olması dışında bir sorunum da yok. 2 farklı psikologa gittim, ama
Farklı bir bakış açısı yardımcı olabilir;
Sorun şu, hiçbir şeye devam edemiyorum. Okula gidemiyorum. Dışarı çıkamıyorum. Her gün yarın okula gideceğim diye düşünüyorum ama ertesi gün yine gidemiyorum. Okulda her şeyin bana çok yabancı olması dışında bir sorunum da yok. 2 farklı psikologa gittim, ama onlara da bir iki seans sonra devam edemeyip bıraktım. Görüştüğüm bir arkadaşım yok (eski arkadaşlarımla görüşmek istemiyorum). İlişkim yok (ilişki istemiyorum, sürekli bir şeyler yapmak zorunda olmak boğuyor). Çocukluğumda yaşadığım aile sorunları dışında (bunları da atlattığımı düşünüyorum) hayatımda hiçbir sorunum yok. Ama sebepsiz yere hiçbir şey yapamıyorum, hiçbir şeye devam edemiyorum. Günlerce evde olup hiçbir şey yapmadığım oluyor. 2 yıldır bu böyle. Okulu bitirememekten korkuyorum, iyice görünmezleşmekten korkuyorum, hep böyle gideceğinden korkuyorum.
Nasıl bunu atlatabilirim? :/
Yaş 21, kadın.
Depresyonda olduğumu düşünmüyorum. Asosyal değilim sanki. Gayet normal gözüküyorum dışarıda da.
Sorun şu, hiçbir şeye devam edemiyorum. Okula gidemiyorum. Dışarı çıkamıyorum. Her gün yarın okula gideceğim diye düşünüyorum ama ertesi gün yine gidemiyorum. Okulda her şeyin bana çok yabancı olması dışında bir sorunum da yok. 2 farklı psikologa gittim, ama onlara da bir iki seans sonra devam edemeyip bıraktım. Görüştüğüm bir arkadaşım yok (eski arkadaşlarımla görüşmek istemiyorum). İlişkim yok (ilişki istemiyorum, sürekli bir şeyler yapmak zorunda olmak boğuyor). Çocukluğumda yaşadığım aile sorunları dışında (bunları da atlattığımı düşünüyorum) hayatımda hiçbir sorunum yok. Ama sebepsiz yere hiçbir şey yapamıyorum, hiçbir şeye devam edemiyorum. Günlerce evde olup hiçbir şey yapmadığım oluyor. 2 yıldır bu böyle. Okulu bitirememekten korkuyorum, iyice görünmezleşmekten korkuyorum, hep böyle gideceğinden korkuyorum.
Nasıl bunu atlatabilirim? :/
Yaş 21, kadın.
Depresyonda olduğumu düşünmüyorum. Asosyal değilim sanki. Gayet normal gözüküyorum dışarıda da.
0
hem hastayı hem doktoru oynamamak lazım. okula gitmiyosun, dışarı çıkmıyosun, hiçbir işin sonunu getiremiyosun, arkadaşın yok, sevgilin yok. özetle bu ama depresyonda da değilsin asosyal de değilsin öyle mi? depresyon kısmını bilemicem ama asosyalsin bence. bi dışarı çık, arkadaş edin. insan bu kadar boşluktan, yalnızlıktan sıkılır. sıkılmalı en azından.
0
ben yıllardır bu haldeyim, günlerce hiç bir şey yapmadan oturabilirim. maymun iştahlı olduğum için hiç bir şeye devam edemiyorum, her şeyi erteliyorum. ama yazdıklarını okuyasıya kadar bi sorun teşkil ettiğinin farkında değildim, yani ben hiç rahatsız olmadım bu durumdan, bugüne kadar herhangi bi olumsuzlukla karşılaşmadım..
hiç mi arkadaşın yok? okula gitmede arkadaş ortamı büyük bi etken çünkü. klişe ama okulun öğrenci kulüplerine, kurslara falan katıl maddi durumun el veriyorsa. yapmayı sevdiğin, seni heyecanlandıran bir şey varsa peşine düş, erteleme. hayatta nerde olmak istediğine karar vermeye çalış, kendine bi hedef belirle. bi de korkma, eğer insanlarla düzgün konuşabiliyorsan, boş bir insan da değilsen hep böyle gitmiyor.. sadece yönünü kaybetmişsin, boşluktasın gibi geldi bana..
hiç mi arkadaşın yok? okula gitmede arkadaş ortamı büyük bi etken çünkü. klişe ama okulun öğrenci kulüplerine, kurslara falan katıl maddi durumun el veriyorsa. yapmayı sevdiğin, seni heyecanlandıran bir şey varsa peşine düş, erteleme. hayatta nerde olmak istediğine karar vermeye çalış, kendine bi hedef belirle. bi de korkma, eğer insanlarla düzgün konuşabiliyorsan, boş bir insan da değilsen hep böyle gitmiyor.. sadece yönünü kaybetmişsin, boşluktasın gibi geldi bana..
0
Arkadaşlarım var, üniversitede de var tanıştığım/konuştuğum ama samimi değilim hiçbirisiyle. Ayak uyduramıyorum, ilgimi çekmiyor. Çözüm yeni insanlarla mı tanışmak yani?
0
işte, o zaman arkadaş dedikleriniz sizin için sadece tanıdık, okulda gördüğünüz insanlar. yanlış mı tahmin ediyorum? eğer öyleyse kafa dengi insanlarla tanışabileceğiniz ortamlara girmelisiniz, inanın çok şey farkettiriyor. aynı frekanstaki insanlarla oturup konuşabilmek, dertleşebilmek, eğlenmek ilaç gibi geliyor bünyeye.. yani şimdi bunları söyleyince klişe geliyor biliyorum ama bazen çözüm klişelerde aranmalı.
0
duyuruyu okurken kendim yazmış gibi hissettim. yaş bile aynı ama ben erkeğim. seninle iyi anlaşırdık bence ama uzağız.
0
ya hu bir sorununuz yok. her insan sosyal olmak zorunda değil. her insanın bir sürü arkadaşı olmak zorunda da değil. ben de hemen hemen böyle bir insanım. toplumun geri kalanından biraz farklı olabilirsiniz. sosyal becerileriniz sınırlı olabilir. bu sizi sorunlu bir insan yapmaz.
ha eğer durumumdan mutsuzum illa arkadaş edinmek istiyorum diyorsanız işte o zaman sorun vardır. bu sizi sorunlu bir insan yapar. rol kesmeyi, sosyal kuralları falan öğrenmeniz lazım. bunlar zor şeyler değil, kendinizi zorlayıp bir şekilde bi çevre yapabilirsiniz. bence spor salonuna gidin, üniversitenin kulüplerine katılın. spor salonunun çok faydası olacaktır. hatta mesaj atın konuşalım keh keh.
ha eğer durumumdan mutsuzum illa arkadaş edinmek istiyorum diyorsanız işte o zaman sorun vardır. bu sizi sorunlu bir insan yapar. rol kesmeyi, sosyal kuralları falan öğrenmeniz lazım. bunlar zor şeyler değil, kendinizi zorlayıp bir şekilde bi çevre yapabilirsiniz. bence spor salonuna gidin, üniversitenin kulüplerine katılın. spor salonunun çok faydası olacaktır. hatta mesaj atın konuşalım keh keh.
0
psikologları neden bıraktın? çocukluktaki aile sorunların nelerdi? bölümün ne?
0
psikologlar bu iş için var ama. sürekli konuşmana da gerek yok. arada susabilirsin canın istemiyorsa. nesi zor geldi tam olarak?
baban evden ne zaman ayrıldı? sen annenle kaldın sanırım. kardeşin abin ablan var mı? bi de bölümünü sormuştum ama?
baban evden ne zaman ayrıldı? sen annenle kaldın sanırım. kardeşin abin ablan var mı? bi de bölümünü sormuştum ama?
0
pardon ama, öyle bir depresyondasın ki. gerçekten depresyonda olanlar zaten depresyonda olduklarını düşünmezler. çünkü hissettikleri ve yaşadıkları hayatlarının bir parçası olmuştur artık. bunlar benim 1.5 yıllık terapistimin bana söyledikleri. vücudun bir süre sonra bunları kaldırmayacak ve daha ciddi sorunlar ortaya çıkacak. kendini zorlayarak düzenli terapiye başlamalısın ve iyi olana kadar (olduğun zaman farkı anlayacaksın) devam etmelisin. belki psikologunun tavsiyesiyle psikiyatra görünüp antidepresana da başlayabilirsin. ankara'da isen terapistimi önerebilirim. geçmiş olsun.
0
