Tavan fiyatı devlet, tüketiciyi koruma amacı ile belirler. Misal, satıcılar herhangi bir malın arzını azaltarak mal fiyatının yükselmesini sağlayabilirler. Bu durum tüketicinin aleyhidir. Bu durumda devlet bir hesap-kitap yapar, hem üreticinin üretime devam edebileceği ve yeteri kadar kâr edebileceği ama hem de daha geniş tüketici kitlesinin malı tüketebileceği bir tavan fiyat belirler. Tabii bunun gerekli olup olmadığı tartışma konusu. Şimdi pek uygulanmıyor, liberalleşme dahilinde.
Bir de tavan fiyat politikasının etkin olması için piyasa fiyatının altında bir fiyat belirlenmeli. Misal, bir evin çatısı çok yüksek ise, devlet çatı boyunu azaltmak için yere daha yakın bir uzunluğa çatı inşa etmeli.
Örnek düşüneyim. hmm.. Örneğin bir doğal afet döneminde insanlar oldukça maddi kayba uğradıkları için ekmeğe yöneldiklerini düşünelim. Bu durumu fırsat bilen fırıncılar ekmek fiyatını yükseltsinler. Ekmek fiyatı 1 liradan 2 lira olmuş olsun. Sonra devlet, ekmek için 1,25 gibi bir tavan fiyat belirleyebilir. Hem fırıncılar kazanmaya devam etsin, ama bir yandan tüketici büyük kayba uğramasın mantığı ile.

Tabi dediğim gibi liberalleşme sürecinde bu tür devlet müdahalelerini görmek pek mümkün değil.

iş görer mi?

www.ekodialog.com

www.main-board.eu

Taban fiyat tamam ama tavan fiyatın pratikte pek yeri yoktur,,tavan fiyat denge fiyatının altında bir fiyat oldugunda karaborsa kavramını doğurur, yani yine zararı devletin korumaya çalıştıgı vatandaş görür, ama dediğim gibi pratikte pek geçerli değil..