Ben de soyle bir sey diyeyim: 38 yasindayim. 19 yasindayken boyle bir durumla karsilassaydim "allahim ben ne yaptim" diye barin barin bagirir, kurtaj vs dusunur, ayni boyle duyuru muyuru ondan bundan akil alip, karar vermeye calisirdim. Ama bugun 38 yasindayim ve diyorum ki keske 19 yasindayken bir evladim olsaydi da onun icin daha fazla canimi disime takaydim diye dusunuyorum. Isin gunahinda, dininde, etiginde ivirinda, zivirinda degilim arkadaslar. Sartlar ne olursa olsun, (zengin bir adam degilim)cocuk olacaksa dunyaya getirelecek, ona sevgi verilecek. Para pul ivir zivir sonradan gelir. Cevrenize bir bakin, hayvanlara, ciceklere kafanizi cevirip bir bakin. Hayatin anlamini baska yerlede aramayin. Sonra kafayi vuruyorsunuz. Bakabilen cocuk yapsin degil olay. Cocuk olunca bakacaksin. Olan cocugu da oldurmeyeceksin. Doganin olayi bu. Bu da benim nacizane dusuncem.
0