anladığım kadarıyla olayın doğrudan ortasında değilsin. birinci elden çözecek kişi de baban. ya da zamandır, bilemeyeceğim.
bu iki durumda da senin bunu düşünüp durman, kendini kahretmenten başka bir işe yaramaz.
üzerine düşenleri yaparsın, gereklerini yerine getirirsin, durum ne gerektiriyorsa yaparsın, ama bunun dışında arpacı kumrusu gibi düşünmenin gereği yok. bir manası da yok.
bencil biri olmayabilirsin, olmana da gerek yok, sadece bunları doğrudan kendine dert edinme. öyleyse öyle
*, kabul edip hayatına devam et, biraz daha iyi olursan ailen de senden güç alabilir. rol yapma iyiymiş gibi, üzerine düşenleri yaptıktan sonra biraz umursamazlık en iyisidir.
anladığım tek ihtiyacın teselli, biraz kendi hayatına dönmeye çalış.
not: ataların, babaların hatalarının cezasını, olumsuz veya olumlu yönlerini her zaman çocuklar da çeker. insanda da hayvanda da böyledir. doğanın kanunu işte.