"leş yiyicilik" olarak adlandırmayı severim. benzer noktaları var çünkü.
üniversite ortamında herkesin iyi veya kötü bir kız arkadaşı olur, sevgilinizle birlikte efendime söyleyeyim bir kafeye girdiğinizde bütün dişi gözler üzerinize döner. ama üniversiteyi bitirip memleketinize dönersiniz, bi de üstüne "işimiz bitti artık görüşemicez, ayrılalım" derseniz gittiğiniz yerde kimse suratınıza bile bakmaz.
genel olarak kadın rekabetinden ziyade "onu mutlu edebiliyorsa beni de mutlu edebilir" diye düşünür kadın, yanınızdakiyle kendini kısa bir kıyaslamaya tabi tutar, "ihtimaller" 1'e yaklaşırsa bazen yanınızdakini bile yoksayıp yavşama moduna girebilir. doğal şeyler bunlar, "vay mona kodumun fahişesi" falan demeye gerek yok, yoksa erkekler nasıl ekmek yiyecek değil mi efendim?
neyse cevabı yarıda kesiyorum, çenem açılırsa durmaz çünkü şimdi.
0