Ekşi Duyuru

bana takılabilirsin istanbuldaysan.

Joe Henderson'dan Blue Bossa'yı dinleyin, iyi gelebilir.

piiz

mutsuzluğunun nedeni ne

ikincilerin hiç bir zaman şansı olmaz ama genede +1 lord henry extended edition diyorum.

illinoisairship.tumblr.com

:(hiç birini de bulamadım şarkıların yolladıgınız videolarını bulsamda acılmıyor üüüü

böyle günlerde, sığınılacak liman vazifesi gören 2 şarkıyı gururla takdim ederim.

www.dailymotion.com
www.dailymotion.com

@ edgenabby
1 işten cıktım:(
2 parasız kaldım:(
3 hep hayal kırıklıgı yasıyorum artık:(
4 hiç bişeyi basaramamıs gibi hissediyorum:(
5 sadece aglamak istiyorum
6 umudumu yitirdim

@ ornette ,@ crue(videolar çalışmadı hata verdi bana) dinliyemedim bulamadım nette ondan yorum yapamıyorum

gül gibi depresyonun olmuş senin güle güle kullan. alışırsın..

eğer mutsuzluğunun sebebi gerçekten yoksa, düşündüğünde "bunları takıyor olamam heralde" diyorsan, bir psikiyatra git, anksiyete bozukluğun olabilir. (googledan bakın uyuyor mu size)

:)

@akalmor belki hayatımda eksiklik halı saha macıydı ama malesef ne ankaradayım ne top oynamayı biliyorum ne de otuz yas ustuyum:/

Kumdan bir kale düşünün. Çevresine güzel su kanalları yapmış, hendekler kazmışsınız.

Yalnız öyle bir yere inşa etmişsiniz ki kalenizi, dalgalar güçlendikçe önce su kanalları doluyor, sonra heybetli surlarınız tuzlu suyun ellerinde giderek erimeye başlıyor.

Sizse elinizde küçük plastik kovanız, sahilden topladığınız kuru kumlarla surları onarmaya çalışıyorsunuz. Yaptığınız yamalar, bir sonraki dalganın darbesiyle çirkin şekiller almaya başlıyor.

Küçük plastik kovanızla habire koşturup duruyorsunuz. Kan, ter ve panik içinde!..

O kadar odaklanmışsınız ki “onarmaya”, bu yıkımın artık sizin kontrolünüzde olmadığını göremiyorsunuz.

Oysa bir dursanız, durup da yukarıdan baksanız kaleye, çamur haline gelmiş surlara ve dalgalara; onarmaya harcadığınız sürede yepyeni bir kale inşa edilebileceğini göreceksiniz. Denizin biraz ötesinde, yeni bir başlangıç yapabileceksiniz.

Yaşam da birçoğumuz için böyle geçip gidiyor.

Katlanamadığımız bir işimiz, sevmediğimiz bir çalışma ortamımız ya da gururumuzu inciten bir yöneticimiz oluyor bazen.

“Alışmaya” çalışıyoruz. İncinen yerlerimize her gün küçük yamalar dikiyoruz.

Ertesi gün sökülüyor yamalarımız, yara bere içinde, delik deşik, yorgun argın dönüyoruz evlerimize. “İşimi sevmiyorum ama dayanmak zorundayım!” diyoruz. Her şeyi bırakıp düşlerimizin peşinden gitmek, bir lüksmüş, şımarıklıkmış gibi görünüyor gözümüze. Öyle ki utanıyoruz da bazen, gitme düşlerimizden!

Parasal anlamda risk alalım ya da almayalım; “Çevrem ne der? Yıllardır çalışıp aldığım terfilerim ne olur?” kaygılarımız, hırslarımızdan ve profesyonel (!) değerlerimizden vazgeçemeyişimiz ve daha birçok neden bile bizi yeni başlangıçlardan alıkoyabiliyor.

Aynı durum ilişkiler için de, bitmiş ama süregelen evlilikler için de, hani o hep gidip yerleşmek istediğimiz huzur dolu sahil kasabası için de geçerli; değil mi?

Bazen bir şeyi onarmak için, önce tamamen yıkmak gerekmez mi?

Hayatınızdaki bazı kumdan kaleler, denize karışmayı çoktan hak etmedi mi?

(alıntı yaptım. bana ait değil bu yazı. kime ait olduğu altta yazıyore)
Yazar : Deniz Yalım Kadıoğlu

Ben genelde C.tesi akşamı Beyoğlu senin Nişantaşı benim takılırım. Bu hafta da -bazıları beni ekse de- arkadaşlarımla öyle yaptım. Oh çok iyi geldi. Eve de yeni geldim.

@ daglien güzelmis yazı

bir zamanlar içinde bulunduğum ama şimdi kıçımla güldüğüm durumdaymışsın. insan olgunlaştıkça ben bunlara mı üzülüyormuşum bunlara mı daralıyormuşum diyeceksin. o yüzden önemseme bunları. sevdiğin şeyleri yap. ev güvercini al besle en azından.

sanırım sana yardım edebilirim

@ 386 dx nasıl?

cnn türk de mfö var. kafanız dağılır.

ya spor ya alkol.

evet her ne kadar birbirinin tam tersi iki şey gibi gözükse de bana böyle dibe vurduğum durumlarda - çok sık dibe vuruyorum ben, ya da nadiren dipten çıkıyorum diyeyim - bu ikiliden birin deniyorum ya da ikisini birden - basket oynayıp sora içiyorum, ehe -
hayet de iyi geliyor.

tüm cevapları değerlendirdim ve kendimi yemeğe verdim saolun=)