Ekşi Duyuru

Merhaba ehl-i duyuru. Bir iki günlüğüne Kastamonu'daydım. Bulunduğum süre içinde genelde şehir merkezinde dolanmak durumunda kaldım. Şehirde gördüğüm, kitapçıya benzeyen iki dükkan vardı. Bunlardan birisi Gülen Cemaatine ait NT(Açılımı Nur Tarikatıymış :P) kitapçı zincirinin bir halkası, diğeri ise Truva yayınevinin kitapçısıydı. Her iki kitapçıda da sayfaları olan bir sürü şey vardı, lakin kitap denilebilecek şeyler (ikisindekileri toplayınca) bir elin parmaklarını geçmiyordu. Kardeşimin, kitapçıda bana "Bunu alayım mı?" dediği Marquez'in Yüzyıllık Yalnızlık'ını görünce, "Sözde kitapçıda tek bir kitap var, onu da sen seçtin" dedim.

Bunun dışında iki kitapçıda Amin Maalouf'un Semerkant'ı, Halide Edib, Sabahattin Ali, Peyami Safa'nın bir iki kitabı ve Sait Faik'in tek kitabı vardı. Bunlar dışında olan yüzlerce kitap var ama benim gözümde resmen çöp! Klasiklerin adı sanı duyulmamış yayınevlerinden çıkma araklama, yanlış, belki kırpılmış ve korsan çevirileri vardı ama bunlar okunmaz bile. Komplo kuramları, Fethullah Gülen'le ilgili kitaplar, Said-i Nursi kitapları, Ergenekon, 13. sınıf çoksatar romanlar(Bildik çoksatarlar da değil üstelik), "Cumuhuriyetimize karşı tehditler"den bahseden kitaplar vs.

Geleceğim nokta şu. Kastamonu'ya gidince memleketin halini daha iyi anladım. Yahu koca şehirde adam gibi kitap satan bir yer bulunmaz mı? Olan yerlerde adam gibi beş tane kitap bulunmaz mı? Böyle bir şehirde nasıl yaşanır? Sizin bildiğiniz böyle kitapsız şehirler başka var mı memlekette? Gidince çok kötü hissettim kendimi.

P.S. Eski Kastamonu resimlerini gördüm de Kastamonu'nun yakın tarihe kadar ayakta olan eski evleri ne güzelmiş. Memleketteki şehirlerin bütün özgünlüklerini, güzelliklerini bozuyoruz. Hele mimari denen halttan nedense eskiden anlamamıza karşın artık anlamıyoruz. Her yer birbirinin aynı, gri, kişiliksiz, Orhan Pamuk'un Yeni Hayat romanında anlattığı gibi.