Ekşi Duyuru

selam...
25 yaşımdayım, makine mühendisliği 5. sınıf öğrencisiyim. fazla yakışıklı sayılmamakla birlikte çirkin denecek biri de değilim. uzun boylu ve atletikim. maddi sıkıntım yok. kitaplarla ve müzikle aram iyidir.
bütün bu saydıklarım iyi hoş da, şu yaşa geldim, bir sevgilim olmadı arkadaş. bu bana çok koyuyor. sevgilim olmadığı gibi kimseyle yatmadım da. arkadaşlar parayla birilerine gitmeyi teklif ettiler, bana iğrenç geldiği için reddettim. zaten kız arkadaşım da olmadığından, böyle bir eylemde bulunmadım anlayacağınız.
öküz birisi değilim. zamanında uzun yıllara yayılan platonik bir aşkım oldu. imkanlar ona aşkımı söylememe kesinlikle izin vermezdi (lisede sınıfımızdaydı, sınıfımızdan biriyle çıkıyordu) ona açılamadım. 4 sene önce bir kıza aşık oldum, açıldım. o da beni şutladı. kahroldum. yavaş yavaş düzeldim işte. hayatımda tüm aşk deneyimim bundan ibaret.
artık bu yalnızlık canıma tak etti. sokakta bir kız ve bir erkeği bir arada görünce hüngür hüngür ağlayasım geliyor. niçin bir sevgilim yok, niçin olmuyor?
nice kızlar var, kendilerine çöp değeri vermeyen, günlük gazete bile okumayan, zengin de olmayan, yakışıklı da olmayan sığır gibi adamlarla geziyorlar. onları görünce zaten intihar edesim geliyor. sürekli "neden ben" diye sorup duruyorum. bağrımda taşıdığım sevgi dolu kalple, iyi niyet ve dileklerimle ben yapayalnız, sığırlar kızlarla!
yıllarca hep birini çok sevmeyi ve bu kişi tarafından çok sevilmeyi hayal ettim. birilerini çok sevdim, hem de çok, ama kimse tarafından sevilemedim :(
hayatımın en güzel yıllarının bu kadar yalnızlık içinde geçmesi içimi acıtıyor.
yıllardır hayal ettiğim aşkı yaşayabilmek için artık camilere gidip dua etmeyi, türbelere gidip adak adamayı düşünüyorum. o kadar boğuluyorum ki...
haftasonuları kös kös bilgisayar başında veya kitaplarla, bu saatten sonra birbirinden sıkıcı gelen, aşksızlığın içinde hiçbir anlam ifade etmeyen dizilerden, filmlerden, müziklerden artık yavaş yavaş uzaklaşıyorum.
arkadaşlar, allah aşkına bir akıl verin, ne yapayım? hayatımda birisi olsun diye birisine takılmak da bana yanlış geliyor (nefes alsın yeter mantığı). bununla beraber, kimseyi bulamıyorum da...
bana hep "bekle, bir gün gelecek, o kişiyi bulacaksın" dendi. çeşitli insanların öykülerinde hep "ona" ulaştıklarına şahit oldum ama artık bende sabır ve onu bulacağıma dair inanç kalmadı.
bana gitar kursuna git, bilmemne kursuna giti sosyal ol, arkadaşlık çevresi kur gibi tavsiyeleriniz ne kadar işe yarar, acaba yarar mı, pek sanmıyorum.
ama ciddi tavsiyelerinize ihtiyacım var. ne olur dalga geçmeyin. artık delirmek üzereyim. hiçbir şeyden zevk almıyorum.

insanlar nasıl sevgili buluyorlar? nasıl sevgili oluyorlar? bu süreç nasıl işliyor? ne yapabilirim, nereden başlayabilirim?