99in1
Selamlar,Öncelikle kafamdakilerin de karışık olması dolayısıyla buraya da aktarırken dağınık olabileceğim için şimdiden affınıza sığınıyorum.Babam yaklaşık 6-7 yıldır annemi aldatıyormuş, biz ise bu olayı 1 sene öncesine kadar bilmiyorduk (annem elbette ciddi şüphelere sahipti ancak, dışarı vuramamı
Selamlar,
Öncelikle kafamdakilerin de karışık olması dolayısıyla buraya da aktarırken dağınık olabileceğim için şimdiden affınıza sığınıyorum.
Babam yaklaşık 6-7 yıldır annemi aldatıyormuş, biz ise bu olayı 1 sene öncesine kadar bilmiyorduk (annem elbette ciddi şüphelere sahipti ancak, dışarı vuramamıştı). Öğrendiğimiz gibi ortalık karıştı elbette. Kardeşim, annem ve de ben düşündük taşındık ayrılamaları kararını aldık lakin, babam '' çok pişman olduğunu, bir daha yapmayacağını '' ve o durumda nasıl özür dilerinirse, hepsini söyledi. Babamın da geçmişinin çok çok hüzünlü olduğu için ve bizim de o an gereksiz fazlalıkta şefkatli olduğumuz için bu olayın babamın bir orta yaş bunalımı olduğunu, affederek belki de düzeltilebileceğini düşündük. Ben özellikle burada annemi ikna etmek konusunda çok üstelediğim için kendimi çok suçluyorum. Annem de gerek o anın şaşkınlığı içerisinde gerek de benim ısrarlarım sonucunda kabul etti, affettik.
Bu olayın dışında yaşadığımız evden memnun değildik, bu bahane ile evimizi değiştirdik. Hakikaten çok güzel bir ev aldık, yeni yeni eşyalar aldık. Bunları yaparken eski evimizi satamadık ve çokça da borca girdik. Yepyeni bir hayata başladık gibiydi ama, babam da pek de değişiklik yoktu sanki. Ben ve kardeşim şehir dışında okuduğumuz için çok fazla dahil değildik evdeki hayata. Annem ise tam ortasındaydı, huzurlu da değildi ama zor da olsa vakur kalmaya çalışıyordu ( bizim için belki de). Yazları eve döndüğümüzde tanık oluyorduk biz de duruma. Aynıydı resmen, üstelik hiç bir iş de iyi gitmiyordu. Sanki, birşeylerin ahı çıkarmışcasına sürekli aksilik yaşıyorduk. Eski ev hala satılamadı, borçlar kabardıkça kabardı. Babam iyice isyankar oldu. Biz yokken de babamın başına kötü şeyler gelmiş( dayak yemiş, mesela). Annem huzursuz olduğu için bizden gizli gizli bir bağlantı bulmuş ve güncel bilgiler almış sürekli. Aldığı bilgiler hep bir aradan sonra aldatmanın devam ettiğine dair. Babam ise sürekli inkar ediyor durumu. Ancak, babam sanki annemi bıktırıp da onu suçlu duruma düşüren bir boşanma ister gibi de bir hal içinde. Direk olarak asla söylemiyor tabii ki.
Bu yaz ben şehir dışında çalışıyordum, daha yeni döndüm eve. Geldiğim gibi düştüm ben de aynı derde. Vardı hala bir kara bulut. Annem bugün konuşmuş o adını söylemediği kaynak ile, devam ediyormuş. Kardeşim gitti okuluna, annem de bana açıldı. '' İstemiyorum dayanmak ''dedi, '' tamam anne '' dedim. Lakin kafamda bir türlü kuramıyorum planı.
Durum şu; benim üniversitede son yılım, iktisat okuyorum. Kardeşim ise 2. sınıfta. Annem onun yanına gitmeyi düşünüyor. '' Sen de okulu bitirip, burada iş bulursun olmadı. '' diyor. Gidilecek şehir Eskişehir. Annem ev hanımı, hiç bir geliri ve birikimi yok halihazırda. En zor belki de bu ilk yıl olacak sanırım. Okulu bırakıp çalışmaya başlasam pek iyi gelirli bir iş bulamam diye düşünüyorum. Okulu bitirmeye gitsem, KPSS' ye girip bir iş baksam ( bu yıl 70- 75 arası puanlar aldım bütün puan türlerinde) bu yıl nasıl yaşayacaklar onlar orada diye düşünüyorum. Hak verirsiniz ki ailedeki parçalanmalar gelecek planlarını derinden etkiliyor. 1 ay öncesine kadar zaten bambaşka bir sebepten bozulan ileriye dönük planlar şimdi bu soğuk gerçek ile tuz buz oldu. Annemi en memnun edecek ve kardeşimin tahsilini en az etkileyecek bir plan yapmam lazım. Üstelik bunu bir an evvel yapmam lazım çünkü, ayın 25' inde yurtdışına gidiyorum 15 günlüğüne, iş için. Gelir gelmez ne karar verdiysem ona başlamam lazım. Şu an buraya dökebildiklerim bu kadar. Eğer kafanızda canlandı ise bir fikir/çözüm yolu, paylaşabilirseniz çok faydası dokunacak. Şimdiden teşekkür ederim.
Öncelikle kafamdakilerin de karışık olması dolayısıyla buraya da aktarırken dağınık olabileceğim için şimdiden affınıza sığınıyorum.
Babam yaklaşık 6-7 yıldır annemi aldatıyormuş, biz ise bu olayı 1 sene öncesine kadar bilmiyorduk (annem elbette ciddi şüphelere sahipti ancak, dışarı vuramamıştı). Öğrendiğimiz gibi ortalık karıştı elbette. Kardeşim, annem ve de ben düşündük taşındık ayrılamaları kararını aldık lakin, babam '' çok pişman olduğunu, bir daha yapmayacağını '' ve o durumda nasıl özür dilerinirse, hepsini söyledi. Babamın da geçmişinin çok çok hüzünlü olduğu için ve bizim de o an gereksiz fazlalıkta şefkatli olduğumuz için bu olayın babamın bir orta yaş bunalımı olduğunu, affederek belki de düzeltilebileceğini düşündük. Ben özellikle burada annemi ikna etmek konusunda çok üstelediğim için kendimi çok suçluyorum. Annem de gerek o anın şaşkınlığı içerisinde gerek de benim ısrarlarım sonucunda kabul etti, affettik.
Bu olayın dışında yaşadığımız evden memnun değildik, bu bahane ile evimizi değiştirdik. Hakikaten çok güzel bir ev aldık, yeni yeni eşyalar aldık. Bunları yaparken eski evimizi satamadık ve çokça da borca girdik. Yepyeni bir hayata başladık gibiydi ama, babam da pek de değişiklik yoktu sanki. Ben ve kardeşim şehir dışında okuduğumuz için çok fazla dahil değildik evdeki hayata. Annem ise tam ortasındaydı, huzurlu da değildi ama zor da olsa vakur kalmaya çalışıyordu ( bizim için belki de). Yazları eve döndüğümüzde tanık oluyorduk biz de duruma. Aynıydı resmen, üstelik hiç bir iş de iyi gitmiyordu. Sanki, birşeylerin ahı çıkarmışcasına sürekli aksilik yaşıyorduk. Eski ev hala satılamadı, borçlar kabardıkça kabardı. Babam iyice isyankar oldu. Biz yokken de babamın başına kötü şeyler gelmiş( dayak yemiş, mesela). Annem huzursuz olduğu için bizden gizli gizli bir bağlantı bulmuş ve güncel bilgiler almış sürekli. Aldığı bilgiler hep bir aradan sonra aldatmanın devam ettiğine dair. Babam ise sürekli inkar ediyor durumu. Ancak, babam sanki annemi bıktırıp da onu suçlu duruma düşüren bir boşanma ister gibi de bir hal içinde. Direk olarak asla söylemiyor tabii ki.
Bu yaz ben şehir dışında çalışıyordum, daha yeni döndüm eve. Geldiğim gibi düştüm ben de aynı derde. Vardı hala bir kara bulut. Annem bugün konuşmuş o adını söylemediği kaynak ile, devam ediyormuş. Kardeşim gitti okuluna, annem de bana açıldı. '' İstemiyorum dayanmak ''dedi, '' tamam anne '' dedim. Lakin kafamda bir türlü kuramıyorum planı.
Durum şu; benim üniversitede son yılım, iktisat okuyorum. Kardeşim ise 2. sınıfta. Annem onun yanına gitmeyi düşünüyor. '' Sen de okulu bitirip, burada iş bulursun olmadı. '' diyor. Gidilecek şehir Eskişehir. Annem ev hanımı, hiç bir geliri ve birikimi yok halihazırda. En zor belki de bu ilk yıl olacak sanırım. Okulu bırakıp çalışmaya başlasam pek iyi gelirli bir iş bulamam diye düşünüyorum. Okulu bitirmeye gitsem, KPSS' ye girip bir iş baksam ( bu yıl 70- 75 arası puanlar aldım bütün puan türlerinde) bu yıl nasıl yaşayacaklar onlar orada diye düşünüyorum. Hak verirsiniz ki ailedeki parçalanmalar gelecek planlarını derinden etkiliyor. 1 ay öncesine kadar zaten bambaşka bir sebepten bozulan ileriye dönük planlar şimdi bu soğuk gerçek ile tuz buz oldu. Annemi en memnun edecek ve kardeşimin tahsilini en az etkileyecek bir plan yapmam lazım. Üstelik bunu bir an evvel yapmam lazım çünkü, ayın 25' inde yurtdışına gidiyorum 15 günlüğüne, iş için. Gelir gelmez ne karar verdiysem ona başlamam lazım. Şu an buraya dökebildiklerim bu kadar. Eğer kafanızda canlandı ise bir fikir/çözüm yolu, paylaşabilirseniz çok faydası dokunacak. Şimdiden teşekkür ederim.
0
Ben olayın dışında kalmanı tavsiye ederim. Annenle baban kendileri karar vermeli ayrılıp ayrılmayacaklarına.
Eğer ki annen ayrılmak istiyorsa, ki dibine kadar haklı olur böyle bir durumda, ekonomik sıkıntıları düşünerek karar değiştirmesini sağlamaya çalışmayın. Para işleri halledilir bir şekilde ama böyle bir ilişkiyi sürdürmek annenin hem psikolojik hem fiziksel sağlığını bozabilir. Bence annenin gururu her türlü maddiyattan daha önemli. Anladığım kadarıyla yeterince çekmiş zaten.
Eğer ki annen ayrılmak istiyorsa, ki dibine kadar haklı olur böyle bir durumda, ekonomik sıkıntıları düşünerek karar değiştirmesini sağlamaya çalışmayın. Para işleri halledilir bir şekilde ama böyle bir ilişkiyi sürdürmek annenin hem psikolojik hem fiziksel sağlığını bozabilir. Bence annenin gururu her türlü maddiyattan daha önemli. Anladığım kadarıyla yeterince çekmiş zaten.
0
e bi nafaka durumları falan olmayacak mı? gayrimenkullarınız da varmış, hakim onlardan kadın tarafına pay falan vermez mi? Bilmiyorum gerçi bunları da olabilir.
0
kesinlikle okulu bırakma. bir sene önceden para kazanmaya başlamak uğruna, geleceğini yakma.
zaten size-annenize ve kardeşinize babanız boşanma durumunda belirli bir miktar vermek zorundadır. o zamana kadar da durumunuzu anlattığınız birilerinden, özel iş sahiplerinden burs (asla sadaka değil bu, burs) alabilirsiniz.
annenizin o evde durmak istememesi çok normal. ama ne karar verirseniz verin, sadece bugün için vermeyin. ileriyi de düşünün.
zaten size-annenize ve kardeşinize babanız boşanma durumunda belirli bir miktar vermek zorundadır. o zamana kadar da durumunuzu anlattığınız birilerinden, özel iş sahiplerinden burs (asla sadaka değil bu, burs) alabilirsiniz.
annenizin o evde durmak istememesi çok normal. ama ne karar verirseniz verin, sadece bugün için vermeyin. ileriyi de düşünün.
0
öncelikle Allah kolaylık versin hocam zor ve sıkıntılı bi durum..
şunu bilmek gerek ki ayrılık olayları her zaman beklenenden daha sıkıntılı oluyor. yani istediğin kadar plan yap "şu kadar gelir olsa şu kadarını kendime ayırsam şu kadarı kira v.s" diye düşünsen de evdeki hesap çarşıyı tutmuyor ve anne ev hanımı olunca maddiyat ciddi şekilde sıkıntı oluyor.. tabi o dönemki psikolojik sıkıntılar v.s de cabası..
benim aklıma şöyle bir şey geldi, eğer babanın direk olarak annenene bir saygısızlığı yoksa, ne bileyim bir dövmesi yoksa, harçlığını eksik etmiyorsa, evde çok ciddi anlamda bir huzursuzluk yoksa bence ayrılma işini sen kendi ayaklarının üstünde durana kadar erteleyin.. elbette ki kolay değil, annende bir huzursuzluk olacaktır ya da hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır ama kendinizi düşünmeniz gerektiğinden bir sene daha dişinizi sıkın ve sen kendi kazancını elde edene kadar erteleyin ayrılma olayını derim..
bu süre zarfında da bence okuduğun şehre gitmeden babanla bir otur konuş derim.. olayın ciddiyetini kavraması ve kendine gelmesi için bi gün babanla konuş içini dök.. huzursuz olduğunu sonuçta yine sen gidince evde tek kaldıklarını ve bu durumun seni üzdüğünden bahset.. babanın değişmediğini yüzüne söyle.. "ben artık sana güvenmek istiyorum baba" de.. tabi babanın psikolojik durumuna göre bi konuşma yap ben farazi konuşuyorum.. yine annenle de (eğer bu şekilde bir karar alırsan) konuş.. bir sene dişini sıkmasını, onu anladığını ve kendi kazancı olana kadar sabretmesini söyle..
ama eğer yok bir sene dayanamayız, babamla olmaz annem yapamaz diyorsan da yapacak bir şey yok bir şekilde anneni yanına alacaksın ya da kardeşinin yanına gidecek ev kirası farklı farklı olmamış olacak en azından ve sen okulu dondurmadan bırakmadan part time, full time bir iş bularak yardımcı olacaksın hem kendi cebine hem kardeşine hem annene.. bu süre zarfında yine kardeşinde bir iş bulup çalışacaktır..
bir de annenin sana söylemediği ve haber aldığı kaynağı öğren derim.. yani git adamla konuş nesi varmış, ne görmüş.. adamın yalan söyleyeceğini pek sanmıyorum ama yine de iyi olur.. şimdi bu olaya burnunu sok o kadını bul git konuş, bağırmadan çağırmadan bir konuşma yap diyeceğim ama bu işleri daha mı iyi yapar yoksa daha mı sıkıntıya sokar bilemiyorum.. huylu huyundan vazgeçmez demişler bu saatten sonra babanın eskisi gibi olacağını sanmıyorum ama sıkıntı çekmemeniz adına bir iki sene sabretmek iyi olur düşüncesindeyim.. daha farklı görüşlerde gelecektir.. umarım kolay ve çok zorlanmadan atlatırsınız sıkıntılarınızı..
unutmadan eğer ankara ya da istanbul'da okuyorsan iş konusunda bir ihtimal yardımcı olabilirim.. ihtiyacın olursa özel mesajla konuşabiliriz..
şunu bilmek gerek ki ayrılık olayları her zaman beklenenden daha sıkıntılı oluyor. yani istediğin kadar plan yap "şu kadar gelir olsa şu kadarını kendime ayırsam şu kadarı kira v.s" diye düşünsen de evdeki hesap çarşıyı tutmuyor ve anne ev hanımı olunca maddiyat ciddi şekilde sıkıntı oluyor.. tabi o dönemki psikolojik sıkıntılar v.s de cabası..
benim aklıma şöyle bir şey geldi, eğer babanın direk olarak annenene bir saygısızlığı yoksa, ne bileyim bir dövmesi yoksa, harçlığını eksik etmiyorsa, evde çok ciddi anlamda bir huzursuzluk yoksa bence ayrılma işini sen kendi ayaklarının üstünde durana kadar erteleyin.. elbette ki kolay değil, annende bir huzursuzluk olacaktır ya da hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır ama kendinizi düşünmeniz gerektiğinden bir sene daha dişinizi sıkın ve sen kendi kazancını elde edene kadar erteleyin ayrılma olayını derim..
bu süre zarfında da bence okuduğun şehre gitmeden babanla bir otur konuş derim.. olayın ciddiyetini kavraması ve kendine gelmesi için bi gün babanla konuş içini dök.. huzursuz olduğunu sonuçta yine sen gidince evde tek kaldıklarını ve bu durumun seni üzdüğünden bahset.. babanın değişmediğini yüzüne söyle.. "ben artık sana güvenmek istiyorum baba" de.. tabi babanın psikolojik durumuna göre bi konuşma yap ben farazi konuşuyorum.. yine annenle de (eğer bu şekilde bir karar alırsan) konuş.. bir sene dişini sıkmasını, onu anladığını ve kendi kazancı olana kadar sabretmesini söyle..
ama eğer yok bir sene dayanamayız, babamla olmaz annem yapamaz diyorsan da yapacak bir şey yok bir şekilde anneni yanına alacaksın ya da kardeşinin yanına gidecek ev kirası farklı farklı olmamış olacak en azından ve sen okulu dondurmadan bırakmadan part time, full time bir iş bularak yardımcı olacaksın hem kendi cebine hem kardeşine hem annene.. bu süre zarfında yine kardeşinde bir iş bulup çalışacaktır..
bir de annenin sana söylemediği ve haber aldığı kaynağı öğren derim.. yani git adamla konuş nesi varmış, ne görmüş.. adamın yalan söyleyeceğini pek sanmıyorum ama yine de iyi olur.. şimdi bu olaya burnunu sok o kadını bul git konuş, bağırmadan çağırmadan bir konuşma yap diyeceğim ama bu işleri daha mı iyi yapar yoksa daha mı sıkıntıya sokar bilemiyorum.. huylu huyundan vazgeçmez demişler bu saatten sonra babanın eskisi gibi olacağını sanmıyorum ama sıkıntı çekmemeniz adına bir iki sene sabretmek iyi olur düşüncesindeyim.. daha farklı görüşlerde gelecektir.. umarım kolay ve çok zorlanmadan atlatırsınız sıkıntılarınızı..
unutmadan eğer ankara ya da istanbul'da okuyorsan iş konusunda bir ihtimal yardımcı olabilirim.. ihtiyacın olursa özel mesajla konuşabiliriz..
0
