argent'ın dediği doğru, pink floyd şarkılar değil albümler olarak dinlenmesi gereken bir grup. her albümün kendine has bir haleti ruhiyesi vardır.
benim aldığım ilk albüm ummagumma double setti ve bu ne biçim müzik lan demiştim yaş 16 filandı. şimdi en beğendiğim albümlerden biridir.
1972-3'e kadar olan dönemi, hele syd ile olanları, başlangıç için bilakis önermem.
çoğu kişi the final cut'ı beğenmez mesela ama bence en baba pf albümlerinden biridir. çünkü kim ne derse desin roger waters olayın kemiğiydi, o inanılmaz lyric'ler, yakıcı nağmeler, david ile filan halledilecek şeyler değil.
wish you were here, the wall, dark side of the moon klasik pf soundu olarak standart zaten.
meddle, relics, animals diğer seçenekler olabilir.
ve kesinlikle the final cut. o saykodelik soundun son pf albümü olarak vardığı ağıt gardı ilginç ve müthiş blues etkisi, müthiş laflar...
ayrıca roger waters'in the pros and cons hitch of hiking ve amused to death albümleri de birer rock şaheseridir...
sonuçta müzik zevki izafi bir durum.
fizy denilen bi zımbırtı var. kulak kabart, hoşuna gideni patlat...
0