Caletti
Daha önce depresyon tedavisi gördüm ilaçlı, depresyonu yendim fakat sonrasında biraz anksiyete yaşadım kısa bir müddet. Şuan ilaçları bıraktım. Sıkıntıların aşağıda sıraladım. Buna dair bir teknik, kitap vb. Şeyler ya da bir öneriniz varsa almak isterim. Amaç farkındalığımı artırmakBirincisi; insa
Daha önce depresyon tedavisi gördüm ilaçlı, depresyonu yendim fakat sonrasında biraz anksiyete yaşadım kısa bir müddet. Şuan ilaçları bıraktım. Sıkıntıların aşağıda sıraladım. Buna dair bir teknik, kitap vb. Şeyler ya da bir öneriniz varsa almak isterim. Amaç farkındalığımı artırmak
Birincisi; insanlara haddinden fazla değer veriyorum, gözümde büyütüyorum. Söyledikleri şeyler kafamda büyütüyorum, fazla ciddiye alıyorum. Söyledikleri şeyleri peşinen doğru kabul edip suçluluk, eksiklik psikolojisi yaşıyorum
. Bu bir iş arkadaşı, normal arkadaş ya da uzaktan bir akraba olabiliyor. Her olayda kendimi açıklıyorum uzun uzun.(Çocukluğumda ve gençliğimde babamdan çok azar yedim, kendisi narsist, bununla bir bağı olduğunu düşünüyorum.) Misal abi dediğim değer verdiğim kendisinden çok şey öğrendiğini düşündüğüm bir insana methiyeler düzüyordum, hem yüzüne hem de kendi içimde. 4. Yılın sonunda "ne boş bir adammış 4 yılımı yedi" diye düşündüm.
İkincisi önceden beri içimde yaşadığım bir husus var. İnsanlara nedensiz öfke. Örnek veriyorum 3 veya 10 yıl önce yaşadığım bir olay aklıma geliyor karşıdaki insana durduk yere öfkeleniyorum belki birkaç gün belki birkaç saat boyunca. Ya da değer verdiğim dayım var yurtdışında. Mesaj atıyorum WhatsApp'tan bana cevap yazmıyor. Bunu kafamda büyütüyorum. Yaptığı şeyleri haketmediğimi düşünüyorum. Kafamda kuruyorum. Bunu nasıl yapar bana, onur kırıcı bir hareket benim için gibi gibi.
Üçüncüsü yine geçmişte yaşanan utanç verici bir olay veya ilerideki herhangi bir olayda içimden düşünüyorum, dışımdan sesli olarak cevap veriyorum. Geçmişte yaşanan ve değiştirilemeyeceğim aşikar bir olayda; kendimi iyi ifade edemediğimi düşündüğüm için onlara cevap veriyorum. Kendi kendime konuşuyorum yani. Bu kendi kendine cevap verme olayı çok sıkmaya başladı.
Bu dürtüleri nasıl yenebilirim? Utanmaz arlanmaz bir insan olmak istiyorum, hiçbirşey umrunda olmayan cinsten.
Birincisi; insanlara haddinden fazla değer veriyorum, gözümde büyütüyorum. Söyledikleri şeyler kafamda büyütüyorum, fazla ciddiye alıyorum. Söyledikleri şeyleri peşinen doğru kabul edip suçluluk, eksiklik psikolojisi yaşıyorum
. Bu bir iş arkadaşı, normal arkadaş ya da uzaktan bir akraba olabiliyor. Her olayda kendimi açıklıyorum uzun uzun.(Çocukluğumda ve gençliğimde babamdan çok azar yedim, kendisi narsist, bununla bir bağı olduğunu düşünüyorum.) Misal abi dediğim değer verdiğim kendisinden çok şey öğrendiğini düşündüğüm bir insana methiyeler düzüyordum, hem yüzüne hem de kendi içimde. 4. Yılın sonunda "ne boş bir adammış 4 yılımı yedi" diye düşündüm.
İkincisi önceden beri içimde yaşadığım bir husus var. İnsanlara nedensiz öfke. Örnek veriyorum 3 veya 10 yıl önce yaşadığım bir olay aklıma geliyor karşıdaki insana durduk yere öfkeleniyorum belki birkaç gün belki birkaç saat boyunca. Ya da değer verdiğim dayım var yurtdışında. Mesaj atıyorum WhatsApp'tan bana cevap yazmıyor. Bunu kafamda büyütüyorum. Yaptığı şeyleri haketmediğimi düşünüyorum. Kafamda kuruyorum. Bunu nasıl yapar bana, onur kırıcı bir hareket benim için gibi gibi.
Üçüncüsü yine geçmişte yaşanan utanç verici bir olay veya ilerideki herhangi bir olayda içimden düşünüyorum, dışımdan sesli olarak cevap veriyorum. Geçmişte yaşanan ve değiştirilemeyeceğim aşikar bir olayda; kendimi iyi ifade edemediğimi düşündüğüm için onlara cevap veriyorum. Kendi kendime konuşuyorum yani. Bu kendi kendine cevap verme olayı çok sıkmaya başladı.
Bu dürtüleri nasıl yenebilirim? Utanmaz arlanmaz bir insan olmak istiyorum, hiçbirşey umrunda olmayan cinsten.
-1
Bu duygulardan kurtulmaya çalışmak yerine nedenleri üzerine yoğunlaşman lazım. Duygular yaşamak istemediğimiz için ortadan kaybolabilen şeyler değiller. Ancak anlamlandirdiginda, seni ne şekilde yönettikleri üzerine kafa yordugunda değişir, dönüşürler.
0
tüm bunlar değersizlik duygusuna varıyor. bu geçmiş yıllarda oluşan yanlış bir şema. uzman bir terapist ile çalışarak aşabilirsiniz.
hiçbir zaman utanmaz arlanmaz biri olamazsınız. gene aynı kişinin özgüveni, özdegeri yüksek kendine güvenen. sınırlarını bilen bir versiyonu olur. yani karakter değişmez ama olayları-kişileri algılama ve olaylara-kişilere verdiği tepkiler değişir.
hiçbir zaman utanmaz arlanmaz biri olamazsınız. gene aynı kişinin özgüveni, özdegeri yüksek kendine güvenen. sınırlarını bilen bir versiyonu olur. yani karakter değişmez ama olayları-kişileri algılama ve olaylara-kişilere verdiği tepkiler değişir.
+1
