Kişiye göre, aradaki iletişim türüne göre değişir sanırım. Sevgilisinden başka, ailesinden başka, kardeş kuzenden başka, iş arkadaşından başka, normal arkadaştan, komşudan başka bir tavır görmek ister insan. Herkes patronummuş gibi davranmasın mesela, herkes annemmiş gibi, abimmiş gibi vs.
Kibar ve güzel konuşmak beni çok olumlu etkiler mesela. Her şeyi kendine yontan, her lafı kendine yapıştırıp sürekli kendinden bahseden insanlar kimseye değerli ve seviliyormuş hissettirmez mesela. Konuşurken onu sinirlendirmekten zevk almak, onu üzmekten zevk almak, sürekli şaka adı altında onun sınırlarını delmek değersiz, sevilmiyor ve kötü hissettirecektir diye düşünüyorum. Yani her gün uğrayıp sigara alınan büfeci veya iş yerindeki kantinci veya temizlik görevlisi değilsen, bunlardan azcık daha derin bir hukukun varsa olması gereken bunlar diye düşündüm. Sevgiliysen annesi babasıysan kardeşiysen daha da hassas şeyler olabilir, olmalı belki...
0