Bazen Raskolnikov veya Dexter gibi olmak isterdim, hala da istiyorum çoğu zaman. Ama yine de yapacağımı yapıp teslim olurdum muhtemelen. Herhangi bir konuda birine hata yaptığımda veya dostluk/kardeşlik/evlatlık gibi alanlarda “suç işlediğimde” bile bunu karakterime aykırı bulup itirafta bulunduğum çok oluyor. Çünkü haklı olmakla suçlu olmak arasındaki haklılık payı ve muhatap alınan kişi çok ince bir detay. Yöneticilerin sebep olduğu veya verilen cezanın yetersiz kaldığı bir konuda (örneğin tecavüz veya tamiri/dönüşü mümkün olmayan büyük suçlarda) kurban yakının doğrudan adalet sağlamak için suçluyu/katili katletmesi mantıklı ve hatta itiraf etmeseler hak verirdim herhalde. Ama Raskolnikov, Deniz Gezmiş gibi kahramanların yaptıklarını doğru bulmuyorum. İşte bu sebeple Raskolnikov olsaydım sistemin eksikliğinin sebebi olmayan ama sonucu olan birine verdiğim zarardan dolayı itiraf ederdim.
Karışık anlattım biraz sanki ama düşüncem bu yönde.
0