Maaşını ailen mi veriyor dostum? Evet ise, bir miktar seni bastırmaları normal. Değilse çoooook yanlış bir yoldasın. Ayrıca eşinin gözünde de pısırık bir adam imajı çizmen pek hayırlı olmaz diye düşünüyorum. Yani yaş itibariyle kendi kararlarını kendi alabilecek bir bireysin. Senin ailen artık karın, varsa da çocukların... Ben de aileme (anne ve rahmetli babama) çok düşkünüm ama söz konusu eşim ve benim hayatımsa ne onun ailesini ne kendi ailemi asla müdahale ettirmem, şu zamana kadar da ettirmemişimdir. başta öyle olmayabilirsin ama masaya yumruğu vurma zamanı çoktan gelmiş ve geçmiş... demiyorum ki racon kes... güzel ve tatlı bir dille hayatınıza karışmamaları gerektiğini ve bundan rahatsızlık duyduğunu, seni bastırmalaları gerektiğini söyle. gerekirse birkaç kere söyle. baktın olmuyor, o zaman raconu kes :)

belli ki güzel bir adamsın, biraz da kendini düşün. lütfen biraz cesaretini topla.

Kimseyi kırma tabi. Ama kendinin dediği gibi adamsın. Gerektiği zaman masaya yumruk vurmasan da sesini çıkar.
Sadece aileyle ilgili değil bence, genel yapın bu muhtemelen başkalarına da karşı.

bu tür düşünce yapısı insanda hastalıklara yol açar.
masaya yumruğu vurmak içine atmak gibi aşırı tepkidir. duygu ve düşüncelerini sakince dile getirmek en doğrusu. söylenmeyen her söz gerektiği halde yapılmayan eylem insanın içinde yüktür. yük taşıma.

hocam terapi al. daha gençsin. bu şekilde ilerleyen dönemde çok zorlanırsın. mesele masaya yumruk vurmak değil. içine attıkça, kendini ifade edemedikçe zorlanacaksın.

26 yasinda evlenmis olman zaten ailenin senin boynuna tasma geçirdiginin ispati. Geçmis ola, o evlilik iki yila biter.

düşünceyi örneklendirirsen daha iyi olur.

normal olan herkesin fikrini alır kararı kendin verirsin,
ama absürt düşüncelerin varsa karsi tarafin dedigi dogru olur.

28 yas o kadar büyük degil onu belirteyim.

herkesin cözümü farkli ama bazen aile iliskilerini minimumda tutmak lazim.

esinle iliskin cok önemli, bunu onunla konus, en önemli kisi normalde esin.

sonra anne baban ve kizin ailesi geliyor. onlarla baginizi azaltabilirsiniz.

kimseyi mutlu etmek, kimseye evet demek zorunda degilsiniz. esiniz ilk basta yaninizda durmali. sonra sizde gücleneceksiniz.

bunun yaninda kim ne derse desin para cok ciddi bir güc, finansal olarak ne kadar serbest iseniz o kadar rahat hayir diyebiliyorsunuz. bu birilerini kirma gücendirme gibi durumlarin cogu durumda temeli bu oluyor. yarin bugün ihtiyac olur, bu kisinin yardimina ihtiyac duyarim filan falan.

esinizle konusun eger yeterli olmazsa terapi destegi alabilirisniz.

Masaya yumruğu vurmak yerine, sevmezlerse sevmesinler, bu benim fikrim, benim kararim; benim bedenim benim kararım... demeniz daha efektif olabilir.

Öncelikle bunun psikolojik bir sorun olduğunun farkına varın. Hem onlar sorunlu hem de siz. İkincisi çözüm masaya yumruğu vurmak değildir, düzgün bir şekilde fikrinizi belirtmeden, sitem etmeden, karışmamalarını istemeden neden en son aşama olan masaya yumruk vurma yoluna gidiyorsunuz? Belki fikrinizi düzgün bir şekilde konuşursanız sorunlar çözülür. Eğer değişmezseniz, bu şekilde kendinizi bitirirsiniz.

Örneğin annemgil bir yere gidecekti. Annem arayıp gelir misiniz diye bile sormadı. Sabah saat 9 da hazır olun. Sizi alıp gideriz dedi. Gelmeyeceğiz deyince ne yapacaksınız, ne işiniz var falan dedi. Yani benim düşncemle kendilerinin ki çeliştiği anda beni dinlemiyorlar bile. Saçmalama deyip benim fikrimi eleştiriyorlar.

Bağımlı kişilik bozukluğu mu yoksa ailenin travmatik bir geçmişimi var? Yoksa aile üyeleri akademisyen mi?

Serhat yabancı YouTube videolarında belki durumuna uygun önerileri vardır

Annem ve babam. ikisi de devlet kurumlarında yönetici

asıl kaynak anne gibi. freudyen kokular geliyor burnuma.
ya öyle kabul et, ya sineye çek eşinle aranı bozmuyorsa bu durum. olgun adamsın, asıl annenin biraz frene basması lazım ama o da belli bir yaştan sonra zor.

anne baskın kişilik. bu kişilikle uğraşmak zordur. zamanla sert yaparak yumuşatabileceğin kadar yumuşatmalısın. yaşın 28 geç bile kalmışsın. yumruk ne varsa vur. aman buna dokunmayalım durumuna gelirse rahat edersin.

O zaman bir sureligine isleri gecistirseniz, bahaneler bulsaniz? Demis ya sabah 9'da hazir olun diye, biz yokuz, tatil plani yaptik, her seyi aldik falan deyin, gerekirse cikin gidin yakin bir yerlere. Ne zaman doneceksiniz derse orada karar verecegiz, baska bir yere gecme ihtimaliz var falan deyin. Yani bagimsiz oldugunuzu, onlardan habersiz planlar yaptiginizi, isinizin oldugunu ve aksiyon aldiginizi onlara hissettirmeniz lazim. Hatta aradiginda acmayin, bir sure sonra siz arayin, he konserdeydik, tiyatrodaydik falan deyin. Cat kapi geliyorlar mi bilmiyorum ama ben olsam bu ihtimale karsi "uygunsuz" bir ortami hazir tutarim. Yani geldiler, sizin haberiniz yok, ne bileyim mum isigi, icki (eger iciyorsaniz), romantik bir muzikle kapiyi acarim, ya bugun planimiz vardi, keske haber verseydiniz falan derim, elbette iceri alirim ama rahatsiz ettiklerini anlarlar belki. Boyle boyle aranizi bir miktar cizgi cekmeniz lazim. Zaten bir sure sonra (belki aylar sonra/belki 10-15 denemeden sonra) anlayacaklardir, daha temkinli olacaklardir diye umuyorum. Yani bu masaya elini vurmak degil, sadece onlara cizgilerini, sinirlarini dolayli yoldan gostermek. Bu arada bu ornegi verdiginiz icin bunun uzerinden gittim, yoksa mesela bir fikriniz var, o fikrin coktan plana kondugu izlenimi de is gorur. Yani fikrinizi onlara niye soyleyesiniz ki? Coktan o is oldu bittiye getirin. Nasil bir fikir ayriliginiz var cok da anlayamiyorum acikcasi. fakat 30 yasinda bir insanin "annem beni sever mi" cumlesi hic normal gelmedi bana. sizi sevip sevmemesi dediklerini yapip yapmamaniza bagliysa veya siz bunun uzerinden onun sevgisini yorumluyorsaniz cok ciddi bir sorun var demektir.