Yazdığın başlık benim hissiyatlarımı yazıya dökmek olmuş. Malesef böyle. Daha neler neler var. Kamuya girenlerin çoğu ya terörden yargılanmış kişiler ya da ailesi tarafından cami avlusunda bulduk diyerek öksüz yetim olarak kaydettirilen doğulu şahıslar.

dedikleriniz çok doğru.
bir otorite olmayınca sonuç bu oluyor.

"eğer kural koyuluyorsa, ama uyup uyunmadığı denetlemiyorsa, cezasını kurallara uyan çeker" bunu askerde farketmiştim ilk -daha doğrusu emin olmuştum orada-. ististası yok bu durumun.

avrupa insanın ahlakı hakkında bahsedilir bazen. "bunu orada yapamazsın, şunu yapamazsın" derler. onların ahlakı ya da bizim ahlaksızlığımla falan ilgili değil bu durum. (kim ahlaklı kim değil zaten önemli de değil öyle bir çıkarım yapmıyorum polemik olmasın). önemli olan şey, hiç bir şeyi kişinin merhametine bırakmamak ve sistemin kör bir şekilde adaletli olması.

biz kurallara uymasak ya da adaletsizlik yapsak vicdanımız rahat etmez, burayı unutuyoruz... değerlerimiz uğruna yaşamak bir onurdur, bunu sürdürenler daha onurlu insanlar, ve bence hiçbir maddi karşılığı yok bunun, kıymetli bir şey. bana kalırsa tarihin hiçbir döneminde insanların onuruyla yaşamasının bedelsiz olduğu bir vakit dilimi yoktur, bizim dönemimizde de değer odaklı yaşamanın bedeli sinir hastası olmak olabilir (sigara içenleri görünce delirmek mesela :)) ahirete inananlar içinse, ahirete bir yatırımdır.

@damba,
onur nedir, onur neden vardır, onursuz olsak (çoğu insan gibi) nolur, kimsenin görmediği yerde kuralları bozsak kırsak ne olur diye düşünüyorum bazen. vicdanımız mı engelliyor, bence zamanla kösele olur o da.

söylediklerimde ciddi değilim, ama biri bana bunları sorsa tatminkar bir yanıt da veremem.

Yasaklara atıf yapılmış ama başka yerlerde kurallara uyulmasının nedeni oralarda kuralların çok sıkı bir şekilde denetleniyor olması değil. Zaten günlük hayatı çok daha medeni kılacak her türlü hareketi insanlara polis zoruyla yaptırmanız için vatandaş sayısı kadar da polise ihtiyacınız olurdu. Medeniyeti sıklıkla insanların "Doğru olan bu, bunu yapmalıyım" diye ayrıca bir çaba sarfederek yaptığı seçimler olarak düşünüyoruz ama çoğu zaman ortada bu tür bir "Doğru-Yanlış" seçimi yok. İnsanlar o davranışı zaten öyle görmüş, öğrenmiş, kendisi de bu şekilde yapıyor, çocuğuna da böyle yapmasını öğretiyor; bunun dışındaki şey "Kötü" ya da "Yasak" değil, her şeyden önce garip ve farklı. Zaten günlük hayatı çekilmez kılan medeniyetsizlik örneklerine bakarsanız bunları yapanların gerçekte o medeniyetsizliğe değecek de bir kazancı yoktur.

zamanında bu ve başka konulara isyan eden bir yazı okumuştum biri yedeklemiş, aşağıya bırakıyorum

eksisozluk.com

sistem bozuksa yapabilecek şey yok gibi. siyasal islamcılar zaten cumhuriyete, demokrasiye ve düzene karşılar. molla rejimi istiyorlar o da cemaat düzeni. yani adamlar dini olmayan her kuruma ve düşünceye karşılar. bu sebepten devlet kurumlarının bozulması umurlarında da değil.
düzgün olmayı seçmekten çok ahlaki yönüne bakıyorum. önemli olan benim vicdanım, eğer kendimi kandırıyorsam herkesi kandırırım. görmezden geliyorum.

Düzgün yaşamaya devam etmeye çalışıyorum. Herkes kendine yakışanı yapar, herkesin kendine saygısı kadardır davranışları.

Çok haklısın. Biz 40'ımızda ülkeyi terkettik.
Ama buranın da ayısı bayağı ayı. Toplam nüfusa oranı az sadece.

devlet dedigimiz kavramin onemini anladigimiz gunlerden geciyor. butun anahtari ahlaksiz ve kurnaz bir naksibendiye birakinca o da ulkenin icine boyle ediyor. cok normal.

rte gitmedikce bu surec her gecen gun daha kotuye gidecek. cunku tam bir imam cemaat iliskisi yasaniyor ulkede. adam butun degerleri erozyona ugratti. korkunc.

toplumdaki bu değişim, kişinin kendine ve çevrisine olan saygısızlığı yukarıda da bahsedildiği gibi iki kesimde de görmek mümkün (eğitimli ve eğitimsiz olarak basitleştirirsek) bunun nedenlerinden biri bu konuda eğitim alınmamamış olabileceği gibi diğeri de artık buna ayıracak enerjinin de kalmamış olabileceği, çok uzun zamandır hem bireysel hayatımızda hem toplumsal ilişkilerimizde müthiş bir mutsuzluk bulutunun içinde önümüzü görmeye işimizi gücümüzü halletmeye çalışıyoruz. bu hep böyle değildi, bir zamanlar iyi kötü mutluyduk ya da mutlu bir yuvamız olacağına dair motivasyon eksiğimiz yoktu, şimdi tek derdimiz daha kötüsüne dönüşmemesi için daha ne kadar emek verebileceğimiz, bu emek için de bazı yerlerden kısmamız gerekiyor ki buna da sanırım çevrene ve kendine duyduğun sevgi ve saygıyı kısarak başlıyorsun, daha az tahammül ediyorsun, benim için biraz böyle.
siyasetin takibini artık kanıksamış biri olarak bunun bilerek yapıldığını düşünüyorum, toplum olarak geri bırakılmamız için uygulanan bir metod bu, güçlü topluluklar tarafından daha ucuz ve kıymetsiz olan başka topluluklar yaratılmaya çalışılıyor, bunda hem işgücü ve kar marjı söz konusun hem de teknolojik ve kamusal alanlarda daha az gelişmişlik ile üretkenlik ve yeni kaynaklara erişimin paylaşılmak istenmemesi. biz bu dünya düzenine üç kuruş ve biraz güç için bizi yönetenler tarafından on yıllardır satılıyoruz, aramızda buna dur diyecek bireylerin de yetiştiği ve bunun kısmen daha yavaş ilerlediği dönem de son 25 senede dümdüz edildi.
ama bu insanlar nereye gitti onu anlamıyorum, bu durum karşısında bu durumdan bir şekilde etkilenmiş ya da buna gönlü razı gelmeyen insanlar neredeler, neler düşünüyorlar, neler yapılabilir konuşuyorlar mı çok merak ediyorum.

Ben kendimi soyutladım uzun bir süredir. Onlar ayrı ben ayrı kafasında yaşıyorum. Hani şu lafı söyleyince kulağa çok narsisistçe geliyor ama bu bile benim takıntım aslında. Böyle diyorum çünkü yukarda @nahtoderfahrung'un bkz verdiği entryde de yazdığı gibi ortada güzel, doğru, uygun olan her türlü davranışın hor görüldüğü ve bu hor görmenin yüceltildiği bir ortam var.

Alan araştırması için yağmur ormanındaki kabilelerin içinde yaşayan antropolog gibi yaşıyorum. "Bu insanların da yaşayışları böyle" deyip geçiyorum. Önceden böyle değildim, hayat daha zordu öyle.