sekizdokuzon
Benim için; kafamın içinde her an yaptığım her şeyi sürekli eleştiren sesin susması, kendime tahammül ve anlayış duymamdır. Siz huzurlu olmaktan ne anlıyorsunuz?
Benim için; kafamın içinde her an yaptığım her şeyi sürekli eleştiren sesin susması, kendime tahammül ve anlayış duymamdır.
Siz huzurlu olmaktan ne anlıyorsunuz?
Siz huzurlu olmaktan ne anlıyorsunuz?
0
"kafamın içinde her an yaptığım her şeyi sürekli eleştiren sesin susması" +1
ve kocaman bir mutlak sessizlik
ve kocaman bir mutlak sessizlik
0
O sese tasma takıp huzur kaçıranlara konusturmak, huzur bulmami sağlıyor.
0
Evde yalnız olmak bana çok huzurlu hissettiriyor. Tek başıma minik bir tatile gitmek mesela bana çok iyi geliyor.
Deliksiz uyku çekmek, sabaha gece uykuların kaçmadan, dinlenerek uyanmış olmak bana öyle iyi geliyor ki.
Bu anlarda dünyanın en huzurlu insanı oluyorum.
Deliksiz uyku çekmek, sabaha gece uykuların kaçmadan, dinlenerek uyanmış olmak bana öyle iyi geliyor ki.
Bu anlarda dünyanın en huzurlu insanı oluyorum.
0
Çalışınca huzur geliyor. Boş teneke tıngırdıyor, işkeyen demir ışıldıyor. Kafanın hep bi işle meşgul olması gerekiyor. Yoksa huzur kaçıyor.
0
Kafamın içindeki sesin susması +1
Bunun dışında kendime vakit ayırabiliyorsam huzurluyum, kendime ayıracak vaktim kalmamışsa huzursuz oluyorum. Rutinlerimi seviyorum. Huzurlu hissetmem için kendime kurduğum düzen bozulmamalı.
Yalnızlığı da seviyorum sanırım, arada bir tek başıma kalmak bana iyi geliyor.
Bunun dışında kendime vakit ayırabiliyorsam huzurluyum, kendime ayıracak vaktim kalmamışsa huzursuz oluyorum. Rutinlerimi seviyorum. Huzurlu hissetmem için kendime kurduğum düzen bozulmamalı.
Yalnızlığı da seviyorum sanırım, arada bir tek başıma kalmak bana iyi geliyor.
0
"kafamın içinde her an yaptığım her şeyi sürekli eleştiren ses" konsuunda bir iki kelam etmeye geldim.
bunu yaşamayan yoktur sanırım. bu eleştiren, yargılayan ses acaba bizim geçmişimizdeki birisine ait olabilir mi? geçmişteki anne, baba, kardeş, sevgili vs.
geçmişe gidip bu sesi önce bi adamakıllı dövüp, kendime şefkat göstermeyi öğrenmek, o sesi defetmeyi bilmek şahane bir şey.
benimiçin huzurlu olmak, kavuşmakla aynı şey. mesela soğukta kalmışsam, sıcağa kavuşmak. sıcakta kalmışsam soğuğa kavuşmak. özlediysem o özlediğim nesneye kavuşmak en huzurlu hissettiğim anlar oluyor.
bunu yaşamayan yoktur sanırım. bu eleştiren, yargılayan ses acaba bizim geçmişimizdeki birisine ait olabilir mi? geçmişteki anne, baba, kardeş, sevgili vs.
geçmişe gidip bu sesi önce bi adamakıllı dövüp, kendime şefkat göstermeyi öğrenmek, o sesi defetmeyi bilmek şahane bir şey.
benimiçin huzurlu olmak, kavuşmakla aynı şey. mesela soğukta kalmışsam, sıcağa kavuşmak. sıcakta kalmışsam soğuğa kavuşmak. özlediysem o özlediğim nesneye kavuşmak en huzurlu hissettiğim anlar oluyor.
0
