Bu soruya verilecek cevaplar herhangi bir benzerine emsal teşkil edemez. Çünkü her çocuk özeldir. Her evlilik ve her boşanmanın ver boşanma sonrası görüşmelerin dinamikleri de özeldir.Ben annesi babası boşandı diye intihara teşebbüs eden çocuk da gördüm. Heyoooo boşanıyorlar. Artık kafa dinleyeceğiz diyen çocuk da.

Benim gördüğüm bu memleketin boşanan erkeklerinin rahat bir %80i eşiyle birlikte çocuklarını da boşuyor. Kafa dinç, yeni ilişkilere yelken açılıyor. İlk zaman öyle olmuyor. İlk zamanlar her iki eş için hayatın odağında çocuk oluyor. Tüm hayat çocuğa, çocuğun psikolojisine göre dizayn edilirken, sonra şekil değişiyor. Yaşanacak sadece bir tanecik hayat olduğu, avuçtan akıp gitmesine göz yumulmaması gerektiği hatırlanıyor.

Sonra çocuk anneyi sahipleniyor. Annenin kendisine anne olmak için yaratılmış olduğunu ve bu yüzden de kendine anne olmak dışında bir hayat süremeyeceğini düşünüp anneye hayatı zehir edebiliyor.

Ama yaş farkı az ise ve çocuk kız ise ev arkadaşı da olabiliyolar. O ona, öbürü buna erkek arkadaşını tanıştırıyor. Sonra erkek arkadaşlarla birlikte tatile falan çıkılıyor gibi durumlar da oluyor.


Çocuklu aile için boşanma müessesi iğrenç bişey. Düşünsene kızını istemeye gelecekler mesela. Seninle yeni karına mı gelecekler yoksa eski karınla kocasına mı gidecekler.

Kızın evleniyor, kapıda düğün davetlilerini 4 kişi karşılıyorsunuz. Sen, yeni karın, eski karın ve yeni kocası.

22 yıllık evlisin. Çatırdayan yer varsa destek falan yapın. Boşanırsan inan bundan sonrası bundan güzel olmayacak. Ortada bir ahlaksızlık yoksa, vazgeç.

boşandım ama çocuğum yoktu ve çok kısa bir evlilikti 1 yıl kadar. şimdi başka bir evliliğim var ve inanılmaz mutluyum. sorunuza bireysel cevap vermek gibi bir şansım yok ama iki tanıdığımdan ileri gelerek bir yorum yazmak istedim.

ikisi de farklı insanlar. biri erkek, biri kadın. kadın olanın maddi olarak problemleri vardı ve çocuğu 14-15 yaşlarındayken ayrıldı, çocuk kendisindeydi. erkek olan maddi sıkıntısı olmayan biri, çocuk daha çok annede ama her hafta görüyor ve yeterli vakit geçiriyor. ikisinden duyduğum şey çocuklarını daha mutlu edebildikleri, çocuklarından daha fazla saygı gördüklerini söylemesi. daha net, daha kendileri gibi bir bağ kurduklarını görüyorum. geçirdikleri zaman daha kaliteli. ve ikisi de gayet daha mutlu. kadın olan ikinci evliliğini çok sevdiği biriyle yaptı ve kendi naturasına uygun daha mutlu bir hayat yaşıyor. erkek olan daha mutlu, işinde daha başarılı ve çocuğuna çok daha iyi imkanlar sağlıyor.

çocuklarına şöyle yaklaşıyorlar, böyle yapıyorlar gibi bir tavsiye vermem çok doğru olmaz, sürecinizi de bilmiyoruz ama benim tanıdığım ikisi de iyi ki boşandım diyen tarafta. çevremde benzer aşamadan geçmiş diğer gördüğüm insanlarda da henüz keşke boşanmasaydım diyenini görmedim. örneklem sayım 6 kişi gibi düşünebilirsiniz. gerçek sevgi, gerçek emek, ve çocuğunu birey olarak gören insanların kurduğu iletişim her zaman kazanıyor. iş yerimde bir kadın var, kızı 7 yaşında, 3 sene önce ayrılmışlar. kızla beraber yaşıyor ama mesela 15 gündür babasıyla tatilde. kız gündelik hayatta okuldan annesini arayıp öyle gündelik dertlerinden bahsediyor, öyle güzel bir iletişimleri var ki gerçekten takdir ediyorum. ki kadını da pek sevmiyorum :) o sebeple mutsuz anne babanın mutsuz çocuğu olmaktansa, ayrılmış iki mutlu anne babanın değer gören, birey olan çocuğu daha mutlu olur tezine katılıyorum.

hakkınızda hayırlı olmasını diliyorum. kolaylıklar.

eğer bir aile içerisinde kavga ,huzursuzluk, var ise çoçuğun o ortamada mutlu ve sağlıklı olarak yetişebilmesi bence pek mümkün değil. Hem eşler , hemde çoçuk açısından bakıldığında eğer tüm denemelere rağmen , bir çıkış yolu bulunamıyorsa o zaman tabiki durum başka.

Her şeyden önce aile arası sorunların büyük bir kısmının , temelde , finansal , ve stres kaynaklı olduğunu da unutmamak gerekiyor.

Bunun çoğu aile farkında belki farkında bile değil, malum, stres arttıkça insanların birbirine olan sabrı, ve iletişimide olumsuz etkileniyor ve çoğu zaman birbirimizi anlamayıp, sadece cevap veriyoruz.

Bu anlamda düşündüğünüzde eğer çok stresli ve hızlı bir şehirde yaşıyorsanız, imkan varsa daha küçük ve yavaş bir şehire taşınmayı düşünebilirsiniz. Ne kadar normal gibi görünsede çoğu şehir hayatı aile birlik ve huzurunun en büyük düşmanı.

Boşanmayı düşünen bazı insanların bir kasabaya veya köye taşındıklarında, bu düşüncelerinin tamamen değiştiğini duymuştum.

Ayraca bu hayat şartlarında boşanıp pişman olan bende pek duymadım. Ancak çoçuk konusu önemli, her ne kadar baba zaman ayırırım desede evler ayrı ve mesafelerin uzak olması gibi durumları iyi düşünmek gerek.