Ekşi Duyuru

Müdürüm gerginlikten kaçınan biri. Barışmayı beceremediği için kavga etmediğini söyler.

Öyle zehir olur ya. :/ Bu huzursuzluk haliyle kısa zamanda sürmenaj olur beyin zaten. Sürekli teyakkuzda olmadan işleri devam ettirmenin bir yöntemini bulman lazım. Biraz tehdit yaratsan mesela işteki çevreye? Eğer mümkünse yani. Hani toplantıda asansörde vs mikro sinyaller verip de gerginliği diri tutmaya çalışacak tipler iki kez düşünsün. O vibe’ı bi şekilde ya eylemlerinle ya söylemlerinle vermen gerekiyo.

bunu yapmak demek is hayatinda birileri tarafindan sürekli olarak ezilmeyi kabul etmek demektir. bu dedigini suistimal etmeyecek insanin olmamasi mümkün degil ve cok yorucu olacagi fikrine katiliyorum.

daha gecen nefret ettigim birini ayni projede basima koydular. egomu ve nefretimi arkada birakip hersey normalmis gibi davrandim. cok da iyi yaptim. zira is hayatinda ofke, nefret enerji somuren bir sey.

gereksiz bir mücadele. Değil herkesle kimse ile geçinmek zorunda değiliz bence. hatta geçinmemeliyiz. Hır gür olsun demiyorum ama mesafeli olunmalı

ve edmond honda +1 kesinlikle. ben uyumlu ve sakin bir insanımdır. sorulara, ricalara dönerdim. kaç kere kendi analizime ara verip başkalarına yardım ettim. sonra iş yerinde bir olay yaşandı ve ben akıllandım. Belirli insanlarla net bir şekilde iletişimi sadece işin gerektirdiği kadara indirdim ve ne salakmışım dedim. sonra takip ettim mesela başkalarına bana sordukları gibi soru soramıyorlar. başkaları onlara zaten haddini bildiriyor filan. kısaca gereksiz. geçinme.

Öncelikle sizi çok iyi anlıyorum herkesle iyi geçinen insan olmanız için karar verici noktada olmamanız gerekiyor maalesef :)
Karar verici bir noktadaysanız mutlaka hoşnutsuzluk, arka planda dedikodu ya da çatışma kaçınılmaz çünkü herkesi mutlu etmek birincil amaç olamıyor maalesef (iş hayatı gerçekleri).
Eğer böyle bir pozisyona geçtiyseniz mutlaka ama mutlaka stres yönetimi geliştirmeniz gerekiyor. Ha kimsenin %100 stres yönetimi yapabildiğini düşünmüyorum ama ne kadar yapabilseniz o kadar iyi. İletişim teknikleri, öfke kontrolü ve nezaket kurallarına dikkat ettiğiniz sürece çatışmanın büyük kısmı engellenmiş oluyor. İş hayatında dayanıklı olmanın en büyük kısmı psikolojiyi güçlendirmekten geçiyor.
Bunun için de;
- mükemmeliyetçiliği biraz insan ilişkileri için esnetmek,
- her şeyi şahsi algılamamak,
- saat başı overthinkistan yolculuğundan vazgeçmek,
- ihobilere - keyif verici aktivitelere vakit ayırmak,
- egoyu bir nebze törpüleyebilmek,
- zaman zaman yorulduğumuzda da bunun da normal olduğunu kabullenmek biraz işe yarıyor,
- mümkünse iş arkadaşları ile samimi olmadan belli mesafeyi korumak sadece nazik ve saygılı insanlarla samimi olmak,
- saygısız insana da net bariyer çekmek.
Amaç mükemmel olmak değil, sürdürülebilir bir iş hayatı yönetebilmek olmalı.

Herkesle iyi gecinen insanlarla iyi gecinemiyorum. Kendimce belirledigim.kurallara sahip cikmaya calisiyorum, o kurallara uymayan insanlar icin egilip bukulmemeye calisiyorum. There are rules diyen walter gerginligine sahibim.

İlk iki sorunun cevabı sanırım çevreni burada fazla önemsemekten kaynaklanıyor.
Kesinlikle boşvermelisin. Bozuştuklarına değil, kendi
işine odaklanman ve
İş için bile olsa iletişimini
asgari düzeyde tutman lazım.

Geçmişe bir bakıyorum da kendi iş yerlerimde tartıştıklarım kesinlikle gevşek ve sadece maaş almaya odaklı kişiler.
şunu öğreneyim de kendimi geliştireyim düşüncesinde değiller veya yapmaları gereken bir şeyi başkasına yıkmaya hazır, üstten birine ise şirin gözükmeye çalışan kimseler bunlar.

Şimdi düşünüyorum da, bizler
aslında işyerinden
arkadaş/dost değiliz işyerinde birbirimizi öylesine tanıyan kimseleriz.

O nedenle günün sonunda birbirini soran, bir derdine derman olacak pek kimse de yoktur.
Barışı insan olan, hatasını anlayan, yola gelen ile sürdürmek lazım.
Belirli bir çıkar için renk değiştirerek yakınlaşmak isteyenle ise gerçekten bir barış olmaz.
Mesafe korunarak mütekabiliyet esasına göre hareket edir.