Ekşi Duyuru

Ayın 15inde okul çıkışı hep aynı restorana gidip döner yemek eheheheh

benim hiç ailem olmadı. çok ufakken babamın gülhane hayvanat bahçesine götürdüğünü anımsıyorum.

Hafta sonu kahvaltısı.

Pazar günü babaannemin bulgur pilavı yapması. Lapa lapa yapardı rahmetli.

Karne günlerinde MC donald's a gitmek.

Bizim bulunduğumuz şehirde sadece bir tane vardı ve annem zararlı diye yedirmezdi. Hayatımda elma şekeri yemisligim bile yoktur bu takıntısı yüzünden. Bu yüzden senede iki kere, karneleri aldıktan sonra giderdik. Nasıl mutlu olurdum, şimdi bile animsayinca o heyecanım geldi gözümün önüne :)

Her bayram anne ile babanın kavga etmesi. İstisnasız. Bu nedenle evde kös kös oturmak.

Hafta sonu büyük marketlere alışverişe gitmek. Ordan da müzik dergileri alırdım. Bazen de lahmacuncuya giderdik.

Çocukken annemin arkadaşlarına giderdik. Mantı günü olurdu. Efsaneydi. VCD'lerin, animasyon filmlerinin çıktığı yıllarda film değişimi yapardık. Teyzemlerle çok gezerdik. İzmit'te CarrefourSA, Outlet gezerdik hafta sonları. Çok güzel bir restoran vardı. Mükemmel bir tatlısı vardı. Antep fıstıklı cup. 2000'li yıllarda teyzemin kızıyla geziyordum. Sinemaya gidiyorduk. Güzel zamanlardı. Deniz tatilleri de vardı. Her yıl kesin gidiyorduk. 2 3 gün değil en az 10 gün tatil yapıyorduk.

Çok küçükken babam bazı cumartesileri beni iş yerine götürürdü. Matbaa işi ile uğraşırdı, Cağaloğlu'ndaydi yeri. İş yerine gidince çay ocağından hemen oralet getirirlerdi bana (tadı hala aklimda) mutlaka sağdan soldan bir yerden biri çocuk dergisi getirirdi. Erken çıkardık, zaten beni götürdüğü gün hikâyeden giderdi muhtemelen Peder bey:) biri Gülhane parkı yazmış, işte o Gülhane parkına götürürdü muhakkak. Eskiden hayvanat bahçesi -kötü tabi ama çocuk aklı işte- olarak anılırdı, eğlence parkı gibi bir yerdi aslında lunapark falan da vardi sanırım çarpışan arabalar, atlı karıncalar vs. Bir çocuk için o dönemde cennet gibi bir yerdi.

Pazar akşamları annem yemek yapmazdı, kahvaltı gibi yerdik. O kadar hoşuma giderdi ki:) sonra parlament pazar gecesi sineması başlardi. O anda beni huzursuz etse etse "hiii Türkçeden şu parça işleme ödevi vardı unuttum eyvah" gibi şeyler ederdi heralde:)..

En eskiye dair hatirladigimsa.. küçükken bıdık diye bir oyuncağım vardı. (Bıdık aslında poposundaki bir çıkınti ile bir arabanın üzerine oturtulmus elleri kolları bacakları birine sarilacakmis gibi açık Kıvırcık saçlı bir çocuk adam:)) Ablam bazen gelip (her zaman oynamazdik bu oyunu) "makbur hadi gel bıdık kent kuralım" derdi. Bıdık kent dediği de işte bütün oyuncaklardan ev araba Legolar vs şehir kurmak. Allahım o kadar mutlu olup heyecanlanirdim ki böyle o küçücük halimle mutluluktan heyecandan tir tir titrerdim :))