[]
Anne kaybı
Merhaba,
Annem ani kötüleşen bir rahatsızlık geçiriyor ve yoğun bakıma alındı entübe edildi. Yoğun bakımdan çıkmasına zor diyorlar. Çıksa bile bi süre sonra yine benzer şeyi yaşayabilirmişiz. Öyle tuhaf bir durum ki kadın 2 gün önce instagramdan komik reelslar yolluyordu. Şuan bu durumda olmasını kabul edemiyorum.
Açıkçası kendimi kötü sona hazırlıyorum. Çok acı çekiyorum. Annem çok hayat doluydu arkadaşım gibiydi. Benzer süreçlerden geçen insanları duymak bana şuan iyi gelebilir. Annesini kaybetmiş insanlar, sonradan bu acıya alıştınız mı? Nasıl alıştınız?
Annem ani kötüleşen bir rahatsızlık geçiriyor ve yoğun bakıma alındı entübe edildi. Yoğun bakımdan çıkmasına zor diyorlar. Çıksa bile bi süre sonra yine benzer şeyi yaşayabilirmişiz. Öyle tuhaf bir durum ki kadın 2 gün önce instagramdan komik reelslar yolluyordu. Şuan bu durumda olmasını kabul edemiyorum.
Açıkçası kendimi kötü sona hazırlıyorum. Çok acı çekiyorum. Annem çok hayat doluydu arkadaşım gibiydi. Benzer süreçlerden geçen insanları duymak bana şuan iyi gelebilir. Annesini kaybetmiş insanlar, sonradan bu acıya alıştınız mı? Nasıl alıştınız?
benim hiç annem olmadı ama babamı kaybettim akciğer kanserinden. bir gün elini avuçlarına alacaksın sonra düşecek. alışmalısın.
- yurtsuz john
(14.05.25 13:32:52)
geçmiş olsun her birinize.
alıştım.
kendiliğinden oldu. ne hatırlamaya ne de unutmaya çaba sarf etmedim.
alıştım.
kendiliğinden oldu. ne hatırlamaya ne de unutmaya çaba sarf etmedim.
- janderzel zartanyan
(14.05.25 13:32:53)
Ben babamı kaybettim. Yas doğal bir süreç. Kendinizi güçlü kalmaya zorlamayın. Tabii ki üzüleceksiniz, tabii ki ağlayacaksınız. Gün gelecek çok yalnız hissedeceksiniz. Bunların hepsi doğal ve yaşanması gereken duygular. Bu duyguları bastırarak bu süreçten sağlıklı bir şekilde çıkamazsınız.
Sorunuza doğrudan cevap vereyim: İnsan her şeye alışıyor.
Sorunuza doğrudan cevap vereyim: İnsan her şeye alışıyor.
- amortisman (14.05.25 13:37:15)
ben de babaannemi kaybettiğimde 1-2 yıl unutamadım kabullenemedim. zaman geçmedikçe alışman kabul etmen imkansız. o boşluğun tarifi yok. aklında bir yerlerde hep keşke böyle olmasaydı düşüncesi. ben belki 3 yıl sonra falan kabullenmişimdir. şifalar dilerim, umarım beklediğin gibi olmaz her şey güzel gider.
- turuncu tonlarda (14.05.25 13:58:59)
Geçmiş olsın, benzer olarak 5 yıl önce annemi iki ay içerisinde kaybettik. Bşraz sancılı oluyor, zamanla içinin yangını azalıcak ama özlem bitmeyecek. Hayatın bu döngüsünü kabul edebilmek gerekiyor. Ben maneviyata yöneldim ve acımı ve özlemimi bu şekilde sağaltabildim. Ara ara yokluyor. İçindeki anneyle barış sağlaman ve onu içinde yaşatmaya devam etmek iyi geliyor. Başkalarına annelik yapmak da öyle. Bir kedşye bir çiçeğe bile annenin şefkatiyle yaklaşabilirsen bunlar seni daha iyi eder.
- love and trust (14.05.25 14:12:38)
Ve zaten anneler ölmüyor merak etmeyin. Cismen toorağa gidiyorlar ama ruhen hep yanımızdalar.
- love and trust (14.05.25 14:13:54)
Gecmis olsun. Kotu dusunmeyin. İyi olacak. Ne dediler rahatsizligina? Yani ne olmus birden?
- Kahvedesu (14.05.25 14:16:16)
çok geçmiş olsun. annenize acil şifalar diliyorum. umarım iyi olursunuz.
- koela (14.05.25 14:25:15)
Annem hic bir saglik sorunu yokken, bir gece beyin kanamasi gecirdi ve vefat etti. 56 yasindaydi. Kolay degil gercekten, zamanla kabullenmek zorunda kaliyorsunuz. Sifalar dilerim.
- antidote (14.05.25 14:57:22)
Hem annemi, hem babamı kaybettim. Babamın ölümünün gelişi biraz belliydi ama anneminki ani oldu. Bir süre sarsılıyorsunuz ama zamanla alışıyorsunuz. Ben kendimi hızlı ve sancısız olmasından dolayı olumlu tarafından bakarak teselli etmeye çalıştım. Çok uzun yıllar hastane hastane dolaşıp eziyet çekerek, psikolojisi harap şekilde ölen birçok insan var. Bu hem kişinin kendisi; hem de yakınları için büyük işkence. En azından böyle bir süreç yaşamazsınız böyle hızlı ve ani bir vefatta.
- fobfilm (14.05.25 15:47:05)
konu çok yakınlar olunca aşırı gerçekçi olmak zor ve sinir bozucu olabilir ama hepimiz er ya da geç öleceğiz. bu çok kendiliğinden de olabilir, kötü bir hastalık yüzünden de olabilbir türkiye'de çok bktan bir sebeple de olabilir (metrobüse binip, yolda yürürken elektrik çarpıp ölen insanlar var).
anne kaybına gelirsek, hep derim insanın en güzel ve en kötü özelliği alışmak. güzel çünkü alışıyorsun geçiyor zaman da alsa, kötü çünkü ben mesela annemin ölümüne sonradan o kadar alıştım ve o kadar zaman geçti ki sanki herhangi bir noktada hiç annem olmamış gibi hissediyorum bazen bu da bence kötü bir şey gibi.
nasıl alıştınız diye bir şey yok o yüzden, zaman geçiyor ve alışıyorsun. hayatın akışı bu. bazılarına çok çabuk ve kolay bazılarına ise çok yavaş ve zor alışıyoruz ama alışıyoruz. sonuçta herkesin kendine ait bir hayatı var ve önemli olan o oluyor. hepimiz tek başınayız baktığın zaman dünyada.
anne kaybına gelirsek, hep derim insanın en güzel ve en kötü özelliği alışmak. güzel çünkü alışıyorsun geçiyor zaman da alsa, kötü çünkü ben mesela annemin ölümüne sonradan o kadar alıştım ve o kadar zaman geçti ki sanki herhangi bir noktada hiç annem olmamış gibi hissediyorum bazen bu da bence kötü bir şey gibi.
nasıl alıştınız diye bir şey yok o yüzden, zaman geçiyor ve alışıyorsun. hayatın akışı bu. bazılarına çok çabuk ve kolay bazılarına ise çok yavaş ve zor alışıyoruz ama alışıyoruz. sonuçta herkesin kendine ait bir hayatı var ve önemli olan o oluyor. hepimiz tek başınayız baktığın zaman dünyada.
- bay b (14.05.25 15:54:44)
Çok geçmiş olsun. 3 gün önce bende babamı kaybettim, insan hiçbir zaman hazır olmuyor. Maalesef alışmaya çalışacağız.
- mirty (14.05.25 15:56:51)
pek alışamıyorsun. hep soru işaretlerinde boğuluyorsun. hala merak ederm acaba bir gün açıklama yapılacak mı? o kadar çile çektik yine de ahirette hiçbir açıklama yapılmazsa kavga çıkarırım valla.
- teyze (14.05.25 16:09:47 ~ 16:32:32)
love and trust +1
Annemi yaklaşık 5 yıl önce biraz da aniden kaybettim. İlk 1 sene "Nasıl yaparım, nasıl ederim?" şeklinde geçti ama sonradan alıştım onun yokluğuna. Yokluğuna dediğime bakmayın, ruhen hep yanımda olduğunu hissediyorum.
Evet eksiklik tabii ki oluyor ancak yine gülüyorum, mutlu oluyorum...
Akışına bırakarak alıştım ben 1 yıldan sonra.
Annemi yaklaşık 5 yıl önce biraz da aniden kaybettim. İlk 1 sene "Nasıl yaparım, nasıl ederim?" şeklinde geçti ama sonradan alıştım onun yokluğuna. Yokluğuna dediğime bakmayın, ruhen hep yanımda olduğunu hissediyorum.
Evet eksiklik tabii ki oluyor ancak yine gülüyorum, mutlu oluyorum...
Akışına bırakarak alıştım ben 1 yıldan sonra.
- simderun (14.05.25 17:25:27)
peyami safa nın bir kitabında şu söz vardı; ölüm bir eve girdiğinde sağ kalanları da biraz öldürüyor diye. Tam olarak öyle biraz sen de ölüyorsun. çok zor.. kalbinin yarısını söküp almışlar gibi.. ama zaman işte zaman geçtikçe gerçekten biraz daha alışması kolay hale geliyor.
- administ (14.05.25 17:48:57)
Alışamadık. Ölüme alışılmaz. Ölüm yok sayılır.
- nickini vermek istemeyen uye (14.05.25 23:08:59)
1
