Okul başarı düzeyi düşük iki abinin çok başarılı kardeşiydim. Ailem onlarla yüksek sesle konuşacakları zaman beni ayırırlardı. Hiç örnek gösterilmedim ama yine de antipatilerine hedef oldum hep. Abi korumacılığı, kollamacılığı ve sevgisine dair bir tek çocukluk anım dahi yok. Küçük kardeş olarak yaptığım her şeyle alay edildi çocukluğum boyunca.
Büyüğüyle ilişkiyi hiçbir zaman toparlayamadık ama diğeriyle orta yaşlara doğru aramızda bir bağ oluştu. Canını istesem verir, canımı istese veririm.
Daha sonra kardeşsiz büyüyen ayrı ailelerden iki çocuğun büyümelerine tanıklık ettim. Sonra artık anne babası sağ olmayan ve gölcük depreminde herşeyini kaybetmiş insanların kime sığındıklarını gördüm. Kanlı bıçaklıymış gibi görünen kapıların nasıl açıldığını, nasıl sıcak kucaklaşmalar yaşandığını gördüm.
Ve ben artık şuna inanırım ki, bir çocuğa ebeveynlerinin verebileceği en büyük ceza, onu kardeşsiz bırakmaktır.
0