mutsuz bir cocuklugum oldu denebilir. bunu asamadim.
millete bakiyorum ask acisi ya da is yerinde yasadigi mobbingin acisini falan cekiyorlar. insanlarin grown up problemleri var. ben oralara gelemedim bile daha. alakasiz görünen seylerden kendi cocuklugum aklima geliyor ve yaralarim ince ince kaniyor.

bu durum disinda muhtesem bir hayat yasiyorum aslinda kendimce. istedigim her sey oldu, oluyor ya da olacak. cok seviyorum ve de sevildigimi düsünüyorum. o yaralari anca kendi cocugum olunca kapatabilirim yani asabilirim diye düsünüyorum. ama bence bu da olmayacak.

cocuklugum disinda yasadigim hicbir sorunu önemseyemiyorum. oraya takili kaldim. allah baska dert vermesin ne diyelim.

Var ve aşabileceğimi hiç düşünmüyorum, hayatımı etkilemiyor ama beynimde bir kıymık gibi durup sürekli kendini hatırlatıyor ama yaşayıp gidiyoruz birlikte.

Var. Çünkü bazı şeyler aşılmıyor, kabulleniyorsun.

rock n roll +1
kabullendim, önüme bakıyorum. benimki bir insanın yaşayabileceği en çok kötü çocukluk olabilir. tabii ki sidik yarışı değil ama akıllara zarar bir çocukluk geçirdim. kendime bile anlatamayacağım şeyler yaşadım.

Ne olsa aşardım? Yaşamamış olsaydım aşardım lol.
Zaman makinesiyle geçmişe gidebilsem, aşardım.
Reenkarne olup bir bok böceği olsaydım, aşardım.
Leo gibi her iki senede bir 23 yaşında bir top model ile birlikte olsam, aşardım.
Bir de farklı bakış açısı olsun. Daha büyük dertlerim olsaydı, aşardım.

Cimriyim. Soyle kira getirilerim olsa asarim bunu. Aylik 200k gelmeli

Yamaha’yı halen alamadım.

Yakinlasmak, yakinlik konusunu istedigim kadar asamadim henuz. Hep bir mesafede duruyorum herkese. Evimde tek olmak, yalniz yasamak (evde ve hayatin icinde) cok sevdigim seyler ve bu konforumun bozulmasi biraz beni urkutuyor. Bu da cocuklugumdan gelme bir durum. Buna calisiyorum, bu konunun ustune gidiyorum yani. Manitam evlenmek istiyor, ben bu nedenler yuzunden geri duruyorum. Asmak icin de aslinda adim adim ilerliyorum. Toptan kabul ya da ret durumunda degilim ama suyu yavas yavas isitmak gibi kendimi adim adim ilerletiyorum.

Mutsuz, kötü çocukluk +1
Gençlikte harcadığım emeğin, gösterdiğim çabanın karşılığını yetişkinlikte alamadım.
Bu ikisi yüzünden benden ne köy olur ne kasaba ümitsizliğine düşüyorum bazen.

mor oje arti 1.

yalniz olecegim gibi :(

@baldur2 deme oyle ya, asilir hallolur seyler bunlar :’)

Var tabii. Yaşadığım her şeyi aştım ya da alıştım ancak bir tanesini aşamayacağım sanırım. Şu soruyu bile okuduğumda zor yutkundum.
Ne olsa aşardım? “Seni üzdüğüm için ben de çok üzüldüm, özür dilerim.” Cümlesini duyabilseydim aşardım sanırım.

"asmak"tan ne anladigimiza bagli sanirim. sizin icin asmak ne ifade ediyor? hayatta uzerinde yeterince calisildigina asilamayacak bir sey yok, asilamayan seyler inatla tutundugumuz, birakmak istemedigimiz, belki fark etmeden kimligimiz haline getirdigimiz, ya da kurban modunda kalmayi sectigimiz ve olan'a ragmen farkli secimler yapmayi reddettigimiz ve/veya gucumuzu disariya teslim ettigimiz seylerdir bence.

korkunc bir cocukluk gecirmis olabiliriz, bu nasil asilir? bence eger cocuklugumuzla yuzlestiysek, yarattigi travmalarin hayatimiza, kendimize ve secimlerimize nasil etki ettigini tespit ettiysek ve bu etkilerini gorerek, buna ragmen farkli secimler yaparak ilerleyebiliyorsak bu asmaktir. Asmak benim icin bir seyin olmamis hale gelmesi degildir, cunku olan olmustur. Bu surecte ailenizle gorusmeyi kesersiniz, gorusur ama size hissettiklerini paylasirsiniz vs. vs. Ancak esas olcu noktasi "biz bununla ilgili degistirebilecegimiz konularda ne yapiyoruz"dur bence. X bana bunu derse asarim demek gucumuzu disariya teslim etmektir bence, zira X bir omur boyu bize istedigimiz seyi demeyebilir, o zaman ne yapacagiz? omur boyu vay bana niye bunu demedi, deseydi diye yasamimizi buna bagli yasamayi mi sececegiz?

Var. Kilolarım, yaşama düzeni oluşturamamam, disiplinli olamamam. Galiba ayrı eve çıksam veya evlensem aşarım bunları.

Narsist baba/borderline anne geçmişimi %90 aştım sanırım ama %10 luk bir aşamadığım oran zaman zaman beni yokluyor.