mamu +1
Bir de bence kendine uygun biri olduğu takdirde evliliğe niyet etmek, amacının çocuk sahibi olmak değil hem duygusal hem sosyal hem de maddî anlamda birbirini beslemek olduğu bir evlilik yapmayı gündeme almak uygun olabilir diye düşünüyorum.
Herkes ekonomiden o kadar etkilendi ki artık nerdeyse herkes tek başına kirada yaşayamaz oldu, birine ekonomik anlamda ihtiyaç duyuyor. Bu faydayı duygusal alana da taşımak mümkün, madem yaş da kemale eriyor bence gecikmemek bile lazım, ama bunu "hemen birilerini bulmalıyım" kafasıyla değil de, "ben niyetimi ettim, doğru düzgün sohbet edebildiğim, değerli bulduğum ve beni değerli gören biri olursa ne âlâ" kafasıyla yapmak şartıyla. Çünkü birdenbire arayışa girince insanın gözü körleşebilir, bazı kadınların anasının gözü olması sebebiyle niyetinin evlilik olduğunu çaktırmak bile yanlış olabilir, kendini korumaya almak açısından.
Bence @mamu'nun dediği güzel, ek iş tamam ama o da nereye kadar, ev arkadaşına da çok sıcak bakmıyor gibisin ki haklısın da... taşınmak maliyetli bir iş olmasa küçük yer fikrine katılıyorum.
Anafikir: Yalnızlığa alışma demeye çalışıyorum. Alışma, sonra birileriyle bir arada olmak gerektiğinde çıldırma noktasına gelirsin, son derece ciddiyim.
0