sekizdokuzon
Benimki; YouTube'da röportaj izlerken soru bana sorulmuş gibi geriliyorum. "Ben şu an orada olsam apışıp kalırdım!" diye tribe giriyorum. Sizinki nedir?Teşekkürler.
Benimki; YouTube'da röportaj izlerken soru bana sorulmuş gibi geriliyorum. "Ben şu an orada olsam apışıp kalırdım!" diye tribe giriyorum.
Sizinki nedir?
Teşekkürler.
Sizinki nedir?
Teşekkürler.
0
Enteresan ve soruya cevap sayılır mı bilmem ama ben twitterda konu ne olursa olsun yazamıyorum. Bu özgüven eksikliğinden gibi de değil çünkü topluluk önünde konuş desen konuşurum, lisede kompozisyonum en iyisi diye alkışlandım, iş yerinde dilekçeyi üstlerim bile bana yazdırır veya onaylatır, arkadaşlarım çiçek gönderecekse notlarını benden yazmamı ister gel gör ki twitterda yazmaya gelince bir haller oluyor.
0
Kendi çıktığım konser kayıtlarını kesinlikle izleyemiyorum. Birine birsey sormam gerekirse eşim yanımdaysa muhakkak ona sordurturum, cekinirim.
0
Kpss kursuna gidiyordum yıllar önce. Yanlış sınıfa girmişim farkında değilim. Arkadaşlar tanıdık değil. Sonra işte konuşanları dinliyorum, o zaman anladım yanlış sınıfta olduğumu. Sonra hoca geldi, utancımdan çıkamadım sınıftan. Halbuki pardon yanlış gelmişim de çık. Ders ise şansıma matematik çıkmasın mı. Sıkıldım, bunaldım. Mecburen dinledim, not aldım. Hoca soru yazıyor tahtaya yazıyor herkes çözüyor ben de kalem oynamıyor. Hoca da başımda deftere bakıyor, anlatıyor işte öyle...
0
Piknikleri sevmiyorum, bunun sosyal fobiyle pek alakası yok ama.
Asıl alakası olan anım, fakültede sanırım 5. sınıf biterken, topluca piknik organize edildi sınavların bittiği güne. Ben de başta bi gazla evet dedim ama sonra inanılmaz pişman oldum. Hem piknik sevmem, hem de ortamda sevdiğim bi iki kişi olsa da çoğunluk mehh seviyesinde olduğum tipler.
Kararımdan vazgeçtiğimi de söyleyemedim bi türlü. Arkadaşın arabasına bindik piknik alanına gitmek üzere. Tam o an cesaret geldi ve "Ben vazgeçtim gelmiyorum, size iyi eğlenceler" dedim ve arabadan inip metroyla eve gittim ahshsh
Asıl alakası olan anım, fakültede sanırım 5. sınıf biterken, topluca piknik organize edildi sınavların bittiği güne. Ben de başta bi gazla evet dedim ama sonra inanılmaz pişman oldum. Hem piknik sevmem, hem de ortamda sevdiğim bi iki kişi olsa da çoğunluk mehh seviyesinde olduğum tipler.
Kararımdan vazgeçtiğimi de söyleyemedim bi türlü. Arkadaşın arabasına bindik piknik alanına gitmek üzere. Tam o an cesaret geldi ve "Ben vazgeçtim gelmiyorum, size iyi eğlenceler" dedim ve arabadan inip metroyla eve gittim ahshsh
0
@nundu: Bir arkadaşımız aklıma getirdin. Sokakta röportaj yapan biri kıza pat diye mikrofonu uzatmış, bizimki birkaç saniye mal gibi kameraya bakmış, sonra da "Konuşmak istemiyorum" diye koşarak kaçmış. YouTube'da duruyor hala.
0
Curb your enthusiasm izleyemiyorum, odadan kaçıyorum.
Dizilerde falan da bu tarz durumlar olduğunda bakamiyorum.
Dizilerde falan da bu tarz durumlar olduğunda bakamiyorum.
0
Bindiğim asansör bir anda çok kalabalık oldu, hepsi yabancı. kendi ineceğim katın numarasına basamadım. hep beraber en üst kadar kadar çıktık. herkes indi, bana da ineyim diye yol verdiler. burası benim katım değil diyebildim :D tek başıma geri indim asansörle.
0
Aa the office ben de izleyemiyorum. Sokak röportajları da izleyemiyorum bu arada ama soru bana sorulursa diye değil, insanların verdiği cevaplar yüzünden. Daha önce burada başka sorular da sormuştum bu tarz. Bende başkası adına utanma duygusu çok yoğun. Cringe hissini iliklerime kadar yaşıyorum. The Office'de Michael Scott ve Dwight karakterlerini gördüğüm anda içim çekiliyor. Avrupa Yakası'nda da Burhan karakterini izleyemiyorum aynı şekilde. Bu tarz "itici" ve rahatsız edici karakter komedilerini izleyeceğime 10 saat beyaz duvarı izlerim shshsh
Bi de, bu sosyal fobiden mi bilmiyorum ama, tiyatro izleyemiyorum. Bununla ilgili de yıllar önce soru sormuştum. Tiyatroda karşımdaki kişi alanen rol yapıyor hissinden kurtulamıyorum. Film/dizi izlerken böyle bir sorun yaşamıyorum, oynayan kişinin aktör olduğunu unutuyorum bile ama tiyatroda olay canlı olduğu için ve dekorlar falan nesnenin doğası gereği, daha eğreti durduğu için beynim hep "BU İZLEDİĞİN OYUN" diye bağırıyor adhsh yani tiyatro oynayanlara ve sevenlere saygım var ama beni çağırmayın tiyatro izlemeye, maalesef stres oluyorum.
Bu arada kaliteli oyunlar da izledim yani, dandik oyunculuk meselesi de değil
Bi de, bu sosyal fobiden mi bilmiyorum ama, tiyatro izleyemiyorum. Bununla ilgili de yıllar önce soru sormuştum. Tiyatroda karşımdaki kişi alanen rol yapıyor hissinden kurtulamıyorum. Film/dizi izlerken böyle bir sorun yaşamıyorum, oynayan kişinin aktör olduğunu unutuyorum bile ama tiyatroda olay canlı olduğu için ve dekorlar falan nesnenin doğası gereği, daha eğreti durduğu için beynim hep "BU İZLEDİĞİN OYUN" diye bağırıyor adhsh yani tiyatro oynayanlara ve sevenlere saygım var ama beni çağırmayın tiyatro izlemeye, maalesef stres oluyorum.
Bu arada kaliteli oyunlar da izledim yani, dandik oyunculuk meselesi de değil
0
Birilerini telefonla aramayi hic sevmem. Calisirken isler yurusun diye telefonla milleti darlamam gereken cok isim oluyor, sirf aramayi sevmiyorum diye geciktirebildigim kadar geciktirip kacamadigim noktada ariyorum.
0
