pederim bipolardı, dolayısı ile genetik olarak bende olduğunu nihayet kabullendim. şimdiye dek 3 kez psikiyatr, 2 kez de psikoloğa gittim. son 1 tanesi bence kabullenmenin vakti geldi ve tedavi olmanın dedi... normalde ilaç kullanmıyordum kendi kendime aşmaya çalıştım hep...
20'lerimde anlayama başladım durumu. bazı mevsimler süperdi modum, her şeyi yapabilen, insanların hep görmek istediği, benle mutlu oldukları, insanları ikna edip iş kurduğum dönemler yaşıyordum. bazı mevsimler ise tüm bağlarımın koptuğu, yataktan çıkamayacak kadar kötü, evden çıkmak istemediğim, içime kapanan, kurduğum işleri yapmaktan aciz hale gelen biri oluyordum. örneğin global şirketlerde hoş pozisyonlarda iş buluyor, işi kapıyor, süper devam ettiyordum. ama mevsim bir değişiyor hop tamamen içe kapanan, işlevsiz birine dönüştüğüm için yani depression moda'a girdiğim için kaybediyordum tüm bu kazanımlarımı. sonra 30'Larda ilaca başladım ve her şey hep akmaya başladı yani daha sağlıklı kararlar alan, girdiğim işleri ve ilişkileri tamamlamak için çabalayan, kendine güvenli birine döndüm.
tedavi ile normal bir insana yakın olabiliyoruz. ama tedavisiz yaşamak bence güç, buhranlar içinde yaşamak saçma gerçekten tedavi olun arkadaşlar.
inişli çıkışlı iki uçlu bir bireydim, yani evet bipolardım. ama ilaç kullanmaya 30'larımda başladım ve kabullenebildim.
0