Haberleri izleyen insanları izliyorum. Hazır yorumlanmış, filtrelenmiş bilginin tüketicisiyim. Çok canımı sıkan bir haberle karşılaşırsam "Yok canım, o kadar da olmamıştır, abartılıyor." deyip kendimi rahatlatıyorum. Bazen günlerce hiç takip etmiyorum. Bir haber bana geldiyse ciddi bir haber değeri tasiyordur, öyle bir dış halkayim ben bu konuda. Çocukken televizyonda akşam olunca eğlenceli programlar biter, haberler başlardı. O tansiyonu, gerilimi çocuk halimle hissederdim; ne demek istediklerini de anlamazdım. Hem keyfinin içine etmiş hem de beni bir anlam veremediğim bir gerilim hattının ortasına cekerlerdi. O zamandan beri haber sevmiyorum. Bir ara Sıdıka'dan sonra direkt Tansu Ciller'i falan veriyorlardı. Hayata küsüyorduk. Haberlerle ilişkim ektedir, bu da böyle bir an...
0