bu konuda tek dogru yok ama tavsiye edilen ayni kisi ile hep ayni dili konusmasi. yani ornegin anne ile turkce konusuyorsa hep turkce, baba ile ingilizce konusuyorsa hep ingilizce.
ornegin anne ile bir turkce, bir ingilizce konusursa cocuk bir sure sonra dialoglarda iki dili karisik kullaniyor. ornegin turkce soruya ingilizce cevap veriyor. ya da ayni cumle icinde turkce-ingilizce karisik kullaniyor. en kotusu de turkce veya ingilizce dil bilgisi kurallarini, cumledeki kelime dizilimini bir diger dille karisik kullaniyor.
tabi bunu duzgun bir sekilde yonetmek zor. cunku farkli durumlarda bu dilde tutarlilik pek saglanamiyor. ornegin anne ana dil olarak turkce, baba ana dil olarak almanca konusuyorsa. ama anne ve baba aralarinda ikinci dil olarak ingilizce konusuyorsa bu cocukta karisiklik yaratabiliyor. cocuk bu durumda ana dil olarak kendine ortak olan dili yani ingilizceyi ana kullanim dili olarak secebiliyor. anne-babanin ortak dili bozuk bir ingilizceyse cocugun dili de problemli olabiliyor.
bir baska zor senaryo da ev disinda dil kullanimi oluyor. ornegin anne ile evde turkce, ev disinda ingilizce kullaniyorsa cocuk bocalayabiliyor. cocuklar kisiler ile dilleri eslestiriyor ve cok hizli ogrenip dil gecislerini cok hizli yapabiliyorlar. ama bir kisi ile evde farkli, disarida farkli dil kullaniyorlarsa bozuk konusabiliyorlar.
bir baska problem ise kardesler arasinda konusulan dil oluyor. anne baba hangi dili kullanirsa kullansin kardesler ortak kullanilan medya (tv, oyun vs) ve ortak oyun arkadaslari ile kullandigi dili kendi aralarinda kullanma egiliminde oluyor.
iste bu nedenlerden dolayi ozellikle almanyada 2. ve 3. nesil cocuklarda bozuk turkce, bozuk almanca olabiliyor. en buyuk neden de anne ve baba ile hep tutarli sekilde ayni dili degil, dilleri karisik konusmasi. diger faktorler (okul, arkadas vs) ekleinince iyice dillerin birbirine girmesi oluyor.
0