hadi ya la
Acımız o kadar büyük ki, ne hissedeceğimi bilemiyorum. Direkt etkilenen insanlardan biriyim. Kaybımız var. Peki yaraları sararken nasıl olacak? Aklımızı toparlayabilecek miyiz? Hepimizin psikolojik destek alma imkanı yok. Bunları düşünüyorum.Mesela bu şehirler haritadan silindi mi? Orada çalışan öğr
Acımız o kadar büyük ki, ne hissedeceğimi bilemiyorum. Direkt etkilenen insanlardan biriyim. Kaybımız var. Peki yaraları sararken nasıl olacak? Aklımızı toparlayabilecek miyiz? Hepimizin psikolojik destek alma imkanı yok. Bunları düşünüyorum.
Mesela bu şehirler haritadan silindi mi? Orada çalışan öğretmen arkadaşlarım vardı, hayatta kalanlar dönüp çalışabilecek mi? Yaşayacak ev bulabilecekler mi? Ölü şehir mi olacak uzun bir süre? Oranın kültürünü yaşatan insanlar yaşıyor mu, ne olacak? Biliyorum cevabı net olmayan sorular, belki şu an hiç yeri değil. Ama düşünmeden yapamıyorum.
Mesela bu şehirler haritadan silindi mi? Orada çalışan öğretmen arkadaşlarım vardı, hayatta kalanlar dönüp çalışabilecek mi? Yaşayacak ev bulabilecekler mi? Ölü şehir mi olacak uzun bir süre? Oranın kültürünü yaşatan insanlar yaşıyor mu, ne olacak? Biliyorum cevabı net olmayan sorular, belki şu an hiç yeri değil. Ama düşünmeden yapamıyorum.
0
öncelikle başınız sağolsun.
mümkün mertebe birkaç saat okumayın, izlemeyin deprem haberlerini. şayet imkanınız varsa sert bir kahve, şöyle yüzünüze ensenize buz gibi su çarpın, camı açın derin nefes alıp verin on dakika kadar.
geride kalanlar için dirayetli olmak zorundayız. yas tutacağız hep birlikte, üzüleceğiz, herkes bu travmayı kendince yaşayacak. ama kendinizi bir yoklayın, mümkünse, yapabilecekseniz şu an değil bütün bunlar. zamanı gelince her şey kendi olağan akışı içinde gelişecek zaten. enerjinizi, dikkatinizi yardım, destek ve dayanışma çağrılarına yönlendirin, bunlara odaklanmaya çalışın. biliyorum zor, hele ki kaybınız var, daha da zor. ama şu an bırakamayız kendimizi.
mümkün mertebe birkaç saat okumayın, izlemeyin deprem haberlerini. şayet imkanınız varsa sert bir kahve, şöyle yüzünüze ensenize buz gibi su çarpın, camı açın derin nefes alıp verin on dakika kadar.
geride kalanlar için dirayetli olmak zorundayız. yas tutacağız hep birlikte, üzüleceğiz, herkes bu travmayı kendince yaşayacak. ama kendinizi bir yoklayın, mümkünse, yapabilecekseniz şu an değil bütün bunlar. zamanı gelince her şey kendi olağan akışı içinde gelişecek zaten. enerjinizi, dikkatinizi yardım, destek ve dayanışma çağrılarına yönlendirin, bunlara odaklanmaya çalışın. biliyorum zor, hele ki kaybınız var, daha da zor. ama şu an bırakamayız kendimizi.
0
1-2 ay sonra her şey unutulacak.
edit: bu arada allah rahmet eylesin vefat edenlere. allah sabır versin hepinize.
edit: bu arada allah rahmet eylesin vefat edenlere. allah sabır versin hepinize.
0
Aynı durumdayız sizinle. Ben de deprem bölgesinde değilim; ailem oralı. Geniş ailemin çok büyük kısmı orada yaşıyor. Kayiplarimiz var, hayatta olanların hiçbirinin evi kalmadi. Ya yıkıldı ya da girilecek durumda değil. Teyzemlerin, dayım, kuzenlerim evsiz. Bir tek giysileri bile yok üstlerinde. Enkaz altında olanlar da var.
Düşünmeden edemiyoruz tabii ki büyük travmalar yaşadılar. Etkilerini de uzun süre yasayacaklar büyük ihtimalle. Evleri zaten tüm birikimleriydi. Hem maddi hem manevi olarak nasıl toparlanacaklar bilmiyoruz ama umarım toparlanacaklar.
Düşünmeden edemiyoruz tabii ki büyük travmalar yaşadılar. Etkilerini de uzun süre yasayacaklar büyük ihtimalle. Evleri zaten tüm birikimleriydi. Hem maddi hem manevi olarak nasıl toparlanacaklar bilmiyoruz ama umarım toparlanacaklar.
0
