Ilkokula 75-80 yılları aralığında gittim. 4. sınıfta iken, Anadolu liseleri ve kolejlere öğrenci yerleştirme başarısı ile bilinen bir okula verdi ailem, 3 ay falan sürdü o macera. Annem bir gün okula uğruyor, hatta sınıfın penceresinden içeri bakıyor ki, öğretmen kadın bir öğrenci kızın saçlarından kavramış, kızın kafasını küt küt duvara vuruyor. Hışımla girmişti sınıfa, pek dramatik bir girişti, içimin yağları erimişti, bir de ilçenin büyük bir nüfusunun fizik/kimya hocasıydı annem, o kıdemin verdiği bir özgüven var, öğretmene, "bu savurduğun çocuk benim kızım olsaydı, şimdi ben senin kafanı vuruyordum duvara küt küt" demişti. Tabii sonra aldılar o okuldan. Diyeceğim o ki, velinin de toleransına bağlı. Benim çocuğum yok, ama olsaydı öğretmenin el kaldırmasına tahammül edemezdim ben de.
0