*ihtiyaçlarına destek ol (beslenme, banyo, ilaçlarının saati/alınması vb.)
*imkanın varsa, ihtiyaç da varsa bakıcı tut
*ilgilen, bol bol ziyaret et
*sohbet et uzun uzun, defalarca anlattığı şeyleri ilk defa dinliyormuş gibi hadi ya öyle mi demişti, aaa bunu hiç anlatmamıştın, e o kimdi ki benzeri reaksiyonlar vererek dinle
*son zamanlarında yapmak istediği ve yerine getirebileceğin bir şey varsa onu hallet (mesela ben annemi helalleşmek istediği, sürekli bunu sayıkladığı kişilerin köylerine götürmüştüm, hiç tanımadığım insanlar, bilmediğim yerlerdi, üstelik dini inancım da yok helalleşmek falan anlam ifade etmiyor bana ama o günlerce ağladı çok şükür helalleştim diye)
*mezar yeri, kefen vb konuları kendindeyken halletmek istiyorsa sen hallet
*son kez görmek istediği kişileri çok uzaktalarsa görüntülü ara, sohbet ettir
*ne yaşamış olursanız olun, ölmek üzere olan bir insana hesap sorma
*eğer kendisi de vefat etmek üzere olduğunun farkındaysa her şey normalmiş gibi davranın ama abartılı ve yapay neşeli hallerden, umutlu konuşmalardan uzak durun. herkesin her şeyi bildiğini bilsin ama yine de normalmiş gibi olsun tüm rutin
sorunuza yanıt oldu mu bilemedim, kendi deneyimlerimden yola çıkmaya çalıştım.
edit: diğer yanıtları görünce aklıma gelenler;
*sizinle de helalleşmek isteyebilir, dediğim gibi ne yaşanmış olursa olsun ne derse tamam deyin. psikolojileri gerçekten iyi olmuyor, helalleşmeyip onu o yükle bırakmanın kimseye faydası yok. kaldı ki sonrasında kendi içinizde de sorgulama yaşamanız, keşke helalleşseydim demeniz de çok olası.
*bu süreci rasyonel bir hissiyatla yürütmeye çalışın, ölüm ne kadar acı verse de hayatımızın bir gerçeği. sonrasında hayatınızın devam edeceğini bilin, kendi içinizde onunla vedalaşmaya başlayın. sonrası için kendinize kısa bir tatil, pozitif arkadaşlarla sık sık görüşme vb. planlar yapın. yas süreci aşamalarını da araştırmanızı öneririm.
0