Bende de aynı. İçten içe üzülüyorum halime, vaktimin manasızca çarçur oluşu vicdanımı sızlatıyor. Diğer yandan, isteksizliğim, üşengeçliğim öylesine büyük ki sonunda bütün yakınmalarıma baskın geliyorlar. Gece yatağa girdiğimde kendimi, o günü, dünyanın en sıkıcı ve tekdüze işinde 8 saat çalışarak, yemek yiyerek, şarkı dinleyerek ve güç bela beş-on sayfa kitap okuyarak tamamlamış vaziyette buluyorum. Boşalmış yağ tenekesinden halliceyim, yaşama şevkim çekilmiş. Nereye kadar böyle gider, hangi noktada silkinip harekete geçerim, bilmiyorum vallahi.
0