senin canından kıymetli mi bu kadar sıkıntı, iyice bi süşün.. olmuyorsa olmuyordur, hangi mesleği olmak istiyorsan en dandiği de olsa o bölüme gir yapacaksan işini orada yap nedir yani bi okulu kazanamadın diye canına eziyet etmek hoş mu sence?

siktiriboktan bir bölüme gidip 4. sınıfında bıraktım, zerre de üzülmüyorum. azıcık sakin ol bakalım fene gir bi.. işini güzel yapabileceğin bir bölüm seç en kötüsü, o alanda kendini geliştir... bu ülkede kaç kişi hakettiği veya istediği yerde ki? onu düşün. her zaman olmuyor işte istekler.. (: mala falan da bağlama bir insan kendini böyle küçük kelimelerle eşleştirmemeli.

Pek öyle değil ya geçen sene bi gram ders çalışmadan dersaneye fln gitmeden bundan çok daha iyi yapmıştım dedim seneye çalışırsam ben kim bilir neler olur... ama görünen o ki boşuna çabalamışım resmen.. bu mudur yani? zamanıma mı acıyım o kadar masrafa dersanelere kitaplara verilen paralara mı acıyım? ygs de hafif girdiğinde kıllandıydım zaten ama şimdi resmen girdi... fende de açarlar şemsiyeyi... sıkıldım ulan sınav değil aslında sorun sınav sonucu sadece hayatın aslında çok saçma olduğunu düşündürttü bana bu da daha çok canımı sıkıyor... ne seçmek istediğim bi meslek var ne çabalamak istediğim bir şey...

valla ben ilk defa girdim bugün sınava. ygs'de yaptığım puan resmen bir mucizeydi. dersaneye gitmedim birsürü problemle uğraştım durdum ders çalışmadım okula gitmedim zırıl zırıl ağlayarak ve haftalarca yataktan kalkmayarak bi sene geçidim. integral ne demek hala bilmiyorum o dersleri hep kaçırdım. türev ne demek biraz bi öğrendim sınavda herşey süper giderken (integral çözmeyeceğimi biliyordum)ben 30. sorudayken 15 dakika kaldı dediler zaten sınava sinir krizi sonrası girdim sabah ağlaya ağlaya. elim kolum titreyerek bitirdim sınavı. niye anlattım şimdi bunları ya ben hala bi yere (ki kalburüstü bi yere) girerim diye düşünüyorum(bak bak bak). dur bakalım matematikle bitmiyor ya..

sevgililer de yaşadığın stresi ancak "tamam bak geçicek yapıcaksın biliyorum ben sakin ol" seviyesinde anlayabiliyorlar. üzücü ama böyle. küçük çaplı bir atak geçirdim sınav sonrası ama sevgilim götünde pireleriyle akşamdan kalma haliyle uyuyordu telefonu da kapalıydı falan filan hayat bok gibi lan moral verici olmadı bunlar hiç.

@cizmedinkikesesin, süpersin biraz daha yazsaydın moralim düzelcekti yani, seansına kaç dolar ödüyoruz :) o değil niye hayat bok gibi cidden ya..

bir ingiliz atasözü: felaketler üstüste gelir.

ben de atamdan duyduğumu diyeyim; dağına göre duman olur aga. seni olgunlaştıracak şeyler bunlar. hayatı boyunca mutlu mesut yaşayan insanın karakteriyle her türlü zorlukla karşılaşıp üstesinden gelemese de en azından deneyen birinin karakteri arasında dağlar kadar fark olur.

sen de kurtulacaksın, biraz zaman ve biraz da senin çabanla.

saçmalamayın yahu, hayat bok gibi falan değil..
tamam, birçok yönüyle sevmiyoruz onu, süründürüyor çünkü, çünkü bazen içimiz/kafamız rahat bi biçimde kendimize bi saat bile ayıramıyoruz..

geçen yıl girdim össye, ilk girişimdi ve son girişim olmasını umuyorum. berbat bi sene geçirdim, evdeki sağlık sorunları nedeniyle. çalışmak istedim, çalışamadım, sonra o istek tamamen gitti, tam kendime bi hedef koymuşken ondan da vazgeçmek zorunda kaldım..

sonuç olarak yapabileceğimin bence en kötüsünü yaptım ve haliyle de tercihlerimi ona göre yaptım. şimdi iyi kötü bi okulda, ilgimi çeken bi bölümdeyim, iki gün sonra birinci sınıfı biririyorum işte.. geçen yılın hüznü, sıkıntısı hiçbir şey kalmadı. dönüp baktığımda sadece biraz daha büyüdüğümü görüyorum ya da onu görmek istiyorum, böyle olması gerekliymiş demeye çalışıyorum, kadere falan inanmam yoksa..

ama mutluyum.. kendimi ilk kez bi şeye aitmiş gibi hissediyorum.. siz nereye giderseniz gidin çünkü okul/bölüm/şehir olarak, orda sizi siz yapacak, mutlu olmanızda ya da intiharı düşünmenizde en büyük rolü üstlenecek şey edineceğiniz ya da edinemeyeceğiniz dostluklar olacak. bu böyle. sonrasını düşünüyorsanız, iş hayatı falan, o da şans işi. şimdiden onlarla sıkmayın canınızı.

gerçekten hayat güzel ve bence onun amacı içini istediğimiz gibi doldurabilmemiz, eldeki imkanlar dahilinde tabi, sorumlulukları çok boşlamadan ama işte olabildiğince istediğimiz gibi, içimizden gelerek, kendimiz olarak yaşamak..

mevlanayı oku.

yok.

atay'dan:

"ben de anlamamışım onları: ne onları, ne de onların beni nasıl anladığını görmemişim aslında. verdiğimle ilgilenmişim yalnız. ne kadar kolay bağışlıyorlar kusurlarımı: dolayısıyla kendilerini. neden birlikte yaşıyoruz? bir anlam aramamalı. anlam kadar insanın hayatını zehir eden bir kavram yoktur. insan akıllı bir görünüşle, en saçma sözleri bırakabilir çevresindeki insanların yarattığı boşluğa. çok fazla da üzülmüyordu. duyuların zayıflıyor mu oğlum turgut? içindeki o tarifsiz, kuvvetli duygu, başka duyguları körleştiriyor mu? insanlar! neden kaybolup gitmeme seyirci kalıyorsunuz? benden ne kötülük gördünüz? insanlar, duygusuz bir telaşla kaçışıyordu. çok zayıfladım insanlar! belki de kaçmak istediğim bir işe farkına varmadan sürüklüyorsunuz beni. oysa, ne kadar korkuyordum beni tutmanızdan. ne kadar tutucu görünüyordunuz. ne hileleriniz vardı. ne kadar zayıf bağlarla bir arada tutuyormuşsunuz toplumu. benim ayrılmama seyirci kalmanız ne kadar dehşet verici."

42.

Hayat bok gibi değil. Senin hayatının çok kısa bir bölümü geçici bir süre için bok gibi. 4-5 sene sonra bir haziran pazarı kim bilir hangi şehirde koyayım össye diyip eşek ölüsü gibi uyuyor olacaksın.

true story