okb+1 ama terapi goruyorum. benim de sinirlarim cok kolay kesiliyordu ama kavga gibi degil kafada bitiriyirdum. is arkadaslarima olabildigine saygi gostererek paylasimlardan geri durmuyorum. cunku saatlerce ayni ortamdayiz ve onlara olumsuz hisler besledikce kendimi daha cok yipratmis oluyorum bu beni isten, hayattan her seyden sogutabiliyor.
iyi ve kotu insanlar var ve mudahale edemeyecegimiz yerde durmayi bilmemiz gerektigini dusunuyorum. sevebilecegim yonlerini goz onunde bulundurup selami kesmiyirum. ornegin feministim ama karsi goruste bana gore "kotu" biri var. ama bir ikram getirir dagitir yerim reddetmem. cunku onunla beraberim ve kavgayla kuslukle bir seyi degistiremem. eger bana zarar verecek duzeyde hissedersem uzaklasirim ama "bana zarar verme çitasi" cok yerlerde olmamali. dogrudan zarar gormedigim surece umursamaz oluyorum. hatta laf sokup sakalasiyoruz vs. bu sekilde :)
okb bugun is arkadasina, yarin baska bir seye donusebilir. benim eskiden temizlikti, sonra baska dusmanlar edindim kendimce. temizlik takintim gecince okb bitti sandim ama degildi.
tedaviye hazir hissettim ve oyle yola ciktim. iyi olmaya cabaliyorum ve kalben daha iyi hissediyorum, daha adapteyin, daha esnek ve "insanlar hata yapar veya yanlis dusunebilir, eger gercekten arkadasimsa tartisabiliriz, zorunlu arkadasliksa is yerindeki, selam, merhaba, nasilsin, tesekkurler"
0