utanmayı. böyle şeyler olur hayatta.
sadece, paranın bir kısmını batırdığınız yerde tekrar çıkma ihtimaliniz çok düşük. birincisi, bu konuda uzman değilsiniz ve bir yara aldınız. ikincisi, kimse bu şekilde zengin olmuyor. üçüncüsü ise bence en kritik olanı: o üzüldüğünüz, yapsaydım daha iyiydi dediğiniz yere hiç gelemeyeceksiniz zaten. yani isterseniz şu an kaybettiğiniz miktar kadarını kazanın, yine bırakmayacaksınız. daha sonra yine kazanın biraz daha, yine paranızı çekip kardeşinize, bilmemkime vermeyeceksiniz. çünkü yükseliyor diyeceksiniz. neden zarar edeyim ki, diyeceksiniz. bu sebeple, memur olanlar birçok kişiden daha çok mülk sahibi oluyor. kredi çekiyor, düzenli ödüyor, geleni-gideni belli. riske girmiyor. riske giren de ya fena batıyor, ya da arada çıkıp arada batıyor. elbette aile desteği vs olanlardan bahsetmiyorum.
bence çıkın o piyasadan. daha bilindik sularda yüzün. az bir miktar kaybetmişsiniz, yarısını da kaybedebilirdiniz sonuçta. hepsi de gidebilirdi. bir yol çizin kendinize. bu yol "paramı çatır çutur harcıcam" da olabilir, daha basit mantıkla "şimdi bi araba alayım, seneye satıp karşılar ederim" de olabilir. ama risk sizi mutsuz kılar.
bu yazdıklarım maddi açılımlardan çekinen, o konuda garantici birinin yazdıklarıdır. dikkate almayabilirsiniz de. ama asla mutsuz olmayın, işi kötü yerlere çekmeyin. yaşamak için kazanıyoruz, kazanç hayatımızın amacı değil.
0