uzun vadede planlama yapabiliyor kredi ile ödemelerini düzenleyebiliyordu.

şöyle diyeyim 2007 yılında biz okurken bize büyüklerin verdiği en büyük nasihat 30'a gelmeden ev ve arabanızı alındı.

yani normal bir üni mezunu 30'a gelmeden istanbul'da ortalama bir yerden ev ve araba kredisine girebiliyor, bunları ödeyip yazında italya'da tatilini yapabiliyordu.

2010'da hatırladığım kadarıyla devlette ortalama bir nitelikli kişi vs maaşı asgarinin 4 katı olan 2200 civarıydı. o parada zaten 1800$ falandı. o zamanlar kira ödeme problemi yaşayan görmedim duymadım hiç bu maaş civarında. 3-5 ay çalıştıktan sonra sıfır araba kredisine de giren elini kolunu sallaya sallaya alabiliyordu.

1+1 mi? Eskiden 1+1 fakir işiydi. Öğrenciler, tek yaşayanlar tercih ediyordu. O yıllarda krediyle iki katlı, site içi daire alan insan tanıyorum.

Yorumlar doğru evet ama zaten bugünkü krizin sebeplerinden bir tanesi de o zamanki ekonomik koşullar, popülist politikalar. Türkiye'nin gdp'si belli, kişi başına düşen milli geliri belli. Twitter'dan sevdiğim bir twiti bırakayım.
twitter.com

2008 TL-Dolar kuru 1.15
TR: GDP per cap 11.000 Dolar
İtalya: GDP per cap 41.000 Dolar
TR: Öğretmen maaşı 1334 TL yaklaşık 1150 dolar
İtalya: Öğretmen maaşı yaklaşık 1650 dolar.
Allah aşkına bu normal mi sizce? İnsanlar GFC öncesi dönemin bir rüya olduğunu anlamalı.

abi şöyle söyleyeyim o zamanlar benim lise dönemime denk geliyor ve yakın olduğumuz bir hocamızın ev aldığını, kafası rahat bir şekilde çocuk sahibi olduğunu, yurtdışı tatili için planlar yaptığını vs. hatırlıyorum. özeniyorduk çünkü. biz yabancı dilciydik. o da öyle babadan varlıklı filan olmayan, üniversite okuyup öğretmen olmuş bir adamdı, "10 sene sonra onun gibi olsak ne güzel olur" diye düşünürdük. çok detaylı bakamadım ama 2010 için öğretmen maaşı 1900 görünüyor. hadi özel ders filan da veriyor olsun, 2750 lira de. bulabildiğim en erken euro verisi ise 2012'nin ortalarından 2.30 küsür... hadi iki sene önce daha fazla say (düşüktür muhtemelen) ve 2.50 de, adamın maaşı €1100 filan yapıyormuş.

kısacası zengin edecek bir para değildi ama genç, işinde gücünde bir insanı rahat ettirirdi. kendi ailem için de böyleydi bu durum. iyi hatırlıyorum, buz hokeyini çok sevdiğim için toronto maple leafs kapşonlu şeysi almak istiyordum. 60 dolar mıydı neydi. haftada 20 lira harçlığımı birkaç ay biriktirsem liseli halimle onu alacak maddi gücüm vardı. anamdan babamdan 50-60 lira çıkmalarını rica etsem bir ayda bile olurdu. ki o zaman 20 lira haftalık düşüktü, ben standart anadolu lisesi öğrencisiyim, durumu en kötü olan arkadaşımız bile hiç değilse benim kadar alırdı ailesinden ama o para biriktirip amerika'dan dolarla ürün getirtmeye yeterdi.

şimdi baktım benzer ürün 75 dolar olmuş, 1100 lira yapıyor. sevdiğin takımın donunu almak istesen asgari ücretin 1/4'ünü vermen lazım.

kısacası viski içirip şuh kahkahalar attıracak bir para değildi ama şu ankinden milyon kat iyiydi, avrupa birliği'nin vasat altı ülkelerinden muhtemelen iyi yaşıyorduk. şimdi ucuz diye bulgarlar bizi yağmalıyor işte düşün.

Şehre göre değişir bu. Şu anda da istanbul dışında yapılabilitesi var.

ev olayı eskinden de o kadar kolay değildi fakat o yıllarda araba almak gerçekten çok kolaydı. yeni mezun birisi 6 ay sonra ikinci el araba bakmaya başlardı, 2-3 sene içinde 0 araba alabilirdi.

hatırlıyorum şirkette primler yatınca cogunluk arabasını yenilerdi. şimdi primler yatınca ancak arabanın ağır bakımlarını kasko sigorta v.s. yaptırabilirsin, biraz da benzin parası kalır.