zaten o kadar hassassan, almaya çalıştığın o otomobil senin için pahalı ve fazla demektir. sürekli stres altında yaşayıp kendini harab edeceksen, kullanmaya korkacaksan vs o zaman kendini sıkıntıya sokmanın ne anlamı var? babam mesela böyle, araba alıyor arabası 4. senede bile 20 bin km'de duruyor, tam kapalı garaj arabası. bana çok acıklı geliyor bu tarz hayatlar, ömrünü verdiğin şeylerin tadını çıkaramıyorsan bu acıklı bi durum cidden. tadını çıkaracaksın kullanacaksın eskiteceksin, anca o zaman parasını hak ediyor, bir sonraki sahibine değil şu anki sahibine çalışacak araç.
bi örnek vereyim, 2018'de 0 km audi a3 almıştım canavar gibi bi otomobildi o zamanın en yeni ve en yüksek kasası (şu an 0'ı 800-900 bin falan işte öyle düşün) tabii kredi, borç harç anca öyle alabildim. daha 10 bin küsür km'ye gelmeden jipin biri dan diye çarptı, %100 suçlu. arka bagaj kapağı, stoplar vs değişti, hatta şaseyi çektirmek boyatmak zorunda kaldık. değer kaybından da aldığım para 2 bin dolar değildi o zaman. ama napayım yani bunu kafaya takıp ya olursa diye arabayı garajda mı bekleteceğim? tam aksine, dağa bayıra araziye bile sürdüm arabayı, anı biriktirdim, hayatın tadını çıkardım. parasını kafaya takacaksam da o modeli almazdım bu kadar basit.
0