[]

endişe bağımlılığı, aşırı korumacılık

özelllikle bu son pandemi olayından sonra psikolojik olarak endişeli bir hal aldım. eskiden rahatça yaptığımız sahile bisikletle, scooterla inmek gibi basit aktivitelerde bile "ya şimdi çukura girersek, düşersek biri bize çarparsa" tarzı kurulmalar yaşıyorum. özellikle eşim ve sevdiklerimle ilgili endişelerim var hep, koca kadın ama tek başına çıktı gidip gelebilecek mi, başına bir şey gelir mi vs gibi aptalca düşünceler.

ailemde çok olan bir huy bu aşırı korumacılık ve bunun kalıcı olmasını kesinlikle istemiyorum. benzer sıkıntılar yaşayanlar bunları nasıl çözüyorlar? bu aşırı korumacılık sonucunda eşimin hayatı da etkileniyor zira onu da olumsuz şeylerle korkutuyorum bi anlamda. onu da tek başına iş göremez hale getirmek istemiyorum. ne yapmak lazımdır?


 
En temiz çözümü psikolojik destek. Bunun farkında olman ve negatif etkilerini etrafındakilerde hissediyor olman çözümü kolaylaştıran şeyler. Terapi ile çözülür gibi duruyor.


  • Bruce  (05.01.22 02:39:55) 
Konunun uzmanı değilim, sadece gözlem: Pek çok kişide pandemi ile arttı benzer şikayetler.
Duyuru'daki başlıklardan bile görebilirsiniz.
Destek +1.
Buna "ek" olarak, fizyolojik ufak değişiklikler de bir nebze olsun katkıda bulunabilir (az kafein, mümkünse stressorları azaltmak, daha sağlıklı beslenmeye çalışmak gibi)
Bir de diğer insanların da bağımsız bireyler olduğunu, kendileri için en doğru kararı alabileceklerini benzer durumlarda akla getirmek, pratikte belki işe yarayabilecek bir yöntem.
  • dreamnesiac  (05.01.22 03:10:07 ~ 03:13:02) 
En dogrusu psikoterapi. Boylece neden boyle davrandiginiza kadar kendinizle ilgili bircok sey ogrenirsiniz. Genelde bu tip yetistirilen insanlar ayni davranis egilimini gosteriyorlar. Yani korumaci ailenin korumaci cocugu.


  • EasyTiger  (05.01.22 07:10:19) 
Ben bir sene kadar once benzer dusuncelerle destek almaya basladim. Terapistim bir noktada, bu kayginin tam olarak hangi duyguya hitap ettigini dusunmemi istedi. Mesela, bunu tamamen atiyorum, diyelim ki ben 'ya annem hastalanirsa olurse' diye luzumsuz bir kaygi yasiyorsam bunun sebebi aslinda 'ya annemi de tek basina biraktim geldim buralara, terk etmisim gibi mi oldu benim keyfim yerindeyken' vs gibi bir sucluluk duygusunun yansimasi olabiliyor aslinda. Yani asil kaygilanilan sey annenin hastalanmasi degil de benim kotu bir evlat olup olmamam mesela... Cok iyi bir ornek olmadi ama anlatabilmisimdir umarim.

Keza diger acidan da, pandemi bize hayatimizda kontrol edilebilir sandigimiz seylerin bile kontrol edilemedigini, hayatin gelip geciciligini, hayatimizdaki bazi seylerin tamamen tesaduflere bagli olduguni gosterdi cok net. Bu oyle kolaylikla hazmedilecek bir sey degil, haliyle kontrol edemedigimiz seyleri ustune kaygilanarak kontrol edilebilirmis gibi gorunen seylere donusturebiliyoruz. Endiselenerek ustumuze duseni yapmisiz gibi hissediyoruz yani, cunku aslinda yapabilecegimiz bir sey yok. Bu gibi durumlarda ben kontrol edebilecegim seylerden emin olmayi biraz rahatlatici buluyorum. Yani anne hastalanmasi orneginde oldugu gibi, hastalanmasini kontrol edemem ama saglik sigortasinin guncel olarak odenmesini kontrol edebilirim. Arabanin cukura girmesi bir kaza olabilir, ama ilk yardim setimi guncel tutup yol yardim numarasini kaydettigime emin olabilirim falan filan. Gerisi sans isi zira.

Ozetle: terapi iyidir. :)
  • sopiro  (05.01.22 07:12:56 ~ 07:13:32) 
terapi bence de. sopiro güzel açıklamış, yangın sandığımız şey bazen sadece dumanı, asıl ardındaki sebebe ulaşmak gerekebiliyor.

benim hayatım altüst oldu beklemediğim şekilde ve artık "hayat planlar yaparken başına gelenlerdir" diyorum :)
  • hakikatler bosluga bakan aynalar miydi  (05.01.22 08:39:45) 
En doğrusu bir psikologla görüşmek.
Ankara için Ezgi Sarışen'i önerebilirim.

  • pangea  (05.01.22 11:37:17) 
zaten kaygi bozuklugum vardi, pandemi ile birlikte oldukca artti. en guzeli terapi ama sahsen hazir degilim ben ona, bu nedenle o bir kenarda bekliyor.

endise seviyem arttiginda derin bir kac nefes alip, "salak sacma dusunme 65 ne yapacaksin evden mi cikmayacaksin, adami mi eve kitleyeceksin cik cik cik" seklinde kendimi telkin ediyorum ve nefes terapisine devam ediyorum. ise yariyor, tavsiye ederim.
  • 65 derece  (05.01.22 15:50:53) 
1
buraya yazılanların hakları Sir Anthony Hopkins'e aittir.
yazan eden compumaster, ilgilenen eden fader
modere edenler angelus, Artibir, aychovsky, baba jo, basond, compumaster, deckard, duyulmasi gerektigi kadar, fader, fraise, groove salad, kahvegibi, kaymaktutmayansicaksut, kibritsuyu, monstro, pandispanya, robin, ron dennis
bu sitede yazılanların hiçbiri doğru değildir. site içeriği küçükler için sakıncalı olabilir. yazılardan yazarları sorumludur. kaynak göstermeden alıntılanamaz. devlet tarafından atanmış bir kurumun internet üzerinde kimin hangi bilgiye ulaşıp ulaşamayacağına karar vermesi insan haklarına aykırıdır. web siteleri kullanıcıların istekleri doğrultusunda bağlandıkları yerlerdir. kullanıcılar isterlerse bir web sitesine bağlanmayabilirler. bu güçleri ve imkanları mevcuttur. bir kullanıcı bir siteye bağlanmak istiyorsa bu onun tercihi ve hakkıdır. bağlanmak istemiyorsa bu yine onun tercihi ve hakkıdır. halkın kendisine hizmet etmesi için görevlendirdiği kurumlar hadlerini aşıp halka neye ulaşıp ulaşmayacağını bilmeyen cahil cühela muamelesi edemezler. ebeveynlerin çocuklarını sakıncalı içeriklerden koruması için çok sayıda bedava ve ücretli yazılım mevcuttur. bu yazılımlar bir web tarayıcısını kullanmaktan daha karmaşık teknik bilgi gerektirmemektedir. devletin milletini küçük düşürmesi ve ebleh yerine koyması yasaktır. Skimlinks ile linkler üzerinden yönlendirme payı alınmaktadır.