burada sanatçı küçükten büyüğe gittiği için, kuşlar değil de tek bir kuş gibi düşünmüş olabilir. yerden havalanmış, gökyüzüne, yani bize yaklaştıkça büyüyor, bu durumda duvara baktıkça gökyüzünde ve özgür hissediyoruz. parmak gökyüzünü gösterdiğinde sadece aptallar (sözüm meclisten dışarı) parmağa bakar kafasıyla, altına değil de üstüne bulutlar konulabilir belki.
0